این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
آیا نازی‌ها برای ریختن زیکلون-بی در اتاق‌های گاز در آشویتس-بیرکناو از ستون‌های تور-سیمی استفاده می‌کردند؟
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
اسناد ساخت و ساز اردوگاه در مورد وجود ستون‌های ورودی تور-سیمی واقع در زیر سوراخ‌های سقف‌ها که برای پخش گاز سمی در کل اتاق گاز استفاده می‌شدند، چیزی برای گفتن ندارند.
برای مثال، انکارکننده هولوکاست، برایان رنک (Brian Renk)، از موسسه بازنگری تاریخی (Institute for Historical Review) در کالیفرنیا ادعا می‌کند که غیر از شهادت دو بازمانده هیچ کس تا بحال نتوانسته است «…در اسناد بلندبالای ساخت و ساز و طراحی اردوگاه یک اشاره به آنها [ستون‌های ورودی تور-سیمی] پیدا کند…»[۱]
واقعیت این است که:
امروزه اثری از ستون‌های ورودی تور-سیمی پیدا نیست. قبل از اینکه نازی‌ها اتاق‌های گاز را منفجر کنند این ستون‌ها را برچیده و از بین بردند. نازی‌ها این کار را کردند تا شواهد نسل‌کشی را پاک کنند. اما توضیحات چندین بازمانده و شاهد عینی عامل جنایت و همچنین یک سند به جا مانده که این ستون‌ها را در فهرست موجودی ذکر می‌کند، وجود این ستون‌ها را تأیید می‌کنند.
زیکلون-بی چطور وارد اتاق‌های گاز می‌شد:
دیوارهای اتاق گاز، مشابه فنداسیون یک خانه با زیرزمین، چند فوت بالای سطح امتداد داشت. گل روی سقف صاف بالای دیوارهای فنداسیون کپه شده بود تا اینکه نیروهای شوتزشتافل به راحتی بالای سقف کوتاه بروند و با قوطی‌های زیکلون-بی از یک شومینه به شومینه بعدی بروند.
داخل مرده‌سوزخانه‌ها/اتاق‌های گاز ۲ و ۳ و زیر سوراخ‌های سقف، ستون‌های ورودی تور-سیمی توخالی وجود داشت که از سقف تا کف امتداد داشتند. این ستون‌ها دارای قرص‌های زیکلون-بی بودند و امکان پخش یک‌دست گاز در کل اتاق را فراهم می‌کردند.[۲]
شهادت شهود عینی در مورد استفاده از ستون‌های تور-سیمی:
سه بازمانده و یک عامل جنایت نازی در مورد ساخت و ساز و نصب ستون‌های ورودی تور-سیمی شهادت دادند.
میشل کولا (Michal Kula)، یک زندانی در آشویتس-بیرکناو در کارگاه فلزکاری کار می‌کرد و در ساخت ستون‌های ورودی تور-سیمی کمک می‌کرد. او ستون‌های ورودی تور-سیمی را به طور مفصل توصیف کرد. هر ستون از سه صفحه سیمی که در درون دیگری جای گرفته بود، ساخته شده بود. مغزی ستون داخلی دارای یک سبد جمع‌آوری قرص‌های استفاده شده بود تا اینکه برای دفع شدن به پشت بام بالا برده شوند. [۳]
دیوید اُلر (David Olère)، هنرمند فرانسوی یهودی قبل از جنگ، در مارس ۱۹۴۳ دستگیر شد و به آشویتس-بیرکناو فرستاده شد. او در سوندرکاماندوی اتاق گاز/جسدسوزی ۳ به کار گماشته شد. او در اتاق زیرشیروانی آن ساختمان زندگی می‌کرد و روزانه شاهد عملیات‌های آن بود. در سال ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ او ۵۰ تصویر را از آنچه در بیرکناو دیده بود، ترسیم کرد. در یک نمای برش خورده از ارتفاع اتاق گاز/جسدسوزی ۳، اُلر چهار ستون ورودی تور-سیمی را نشان می‌دهد. این چهار ستون با کلمات رمزی «Grille pour Bombes a Gaz» (ستون‌های ورودی گاز) مشخص شده‌اند.[۴]
هنریک تاوبر، یک یهودی لهستانی که در ۱۹ ژانویه ۱۹۴۳ وارد آشویتس-بیرکناو شد، در سوندرکاماندوی اتاق گاز/جسدسوزی ۲ در بیرکناو به کار گماشته شد. او در شهادت خود نزد قضات لهستانی در ۲۴ می۱۹۴۵ کل فرآیند کشتار از جمله وجود و استفاده از ستون‌های ورودی تور-سیمی را توصیف کرد: «سقف اتاق گاز با ستون‌های بتنی نگهداری می‌شدند که تا وسط طول آن ادامه داشت. در هر طرف این ستون‌ها چهار ستون با دو ستون در هر طرف، قرار داشت. اطراف این ستون‌ها که تا سقف بالا رفته بودند، تورهای سیمی ضخیم قرار داشت. داخل این شبکه، تور ریزتر دیگر و داخل آن یک تور خیلی ریز قرار داشت. داخل آخرین قفس توری یک قوطی جداشدنی قرار داشت که با یک سیم برای بازگرداندن قرص‌هایی که گاز از داخل آن تبخیر شده بود، بیرون کشیده می‌شد».[۵]
رودولف هس، فرمانده آشویتس-بیرکناو، هم در خاطرات خود که بعد از جنگ نوشت وجود ستون‌های ورودی تور-سیمی را تأیید کرد: «درب چفت می‌شد و جوخه‌های گندزدایی در حال انتظار، بلافاصله [کریستال‌های] گاز را از طریق ستون هوا که تا کف ادامه داشت در داخل سوراخ‌های سقف اتاق گاز، پایین می‌ریختند. این کار باعث اطمینان از پخش سریع گاز می‌شد.»[۶]
اسناد دست اول در مورد ستون‌های تور-سیمی:
علاوه بر چندین شهادت شاهد عینی، مدرک قابل استناد دست اول هم در مورد ستون‌های ورودی تور-سیمی وجود دارد.
ستون‌های ورودی تور-سیمی در اوزالیدهای نسخه اصلی نشان داده نشدند زیرا که جزء تغییرات ساختاری نبودند. بنابراین، آنها به نقشه‌های فنی کار در محل ساختمان اضافه شدند. طراحی‌های محل -ساختمان کمی قبل از اینکه نازی‌ها آشویتس-بیرکناو را ترک کنند، نابود شدند.[۷]اما، یک فهرست موجودی به تاریخ ۳ مه ۱۹۴۳ وجود دارد که در زمان تکمیل شدن رسمی اتاق گاز/جسدسوزی ۲ نوشته شده و «4 Drahtnetzeinschiebvorrichtung» را ذکر می‌کند که ترجمه آن می‌شود «وسیله جادادن تور-سیمی» یا «وسیله وارد کردن تور-سیمی»[۸]
![Zyklon-B container. By Michael Hanke (own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons.](https://www.hdot.org/wp-content/uploads/2016/07/wiki_ZyklonBContainer_AB9_500.jpeg)
توسط میشل هانک (Michael Hanke) – اثر شخصی، CC BY-SA 3.0, [https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=129339].
نتیجه‌گیری:
امروزه اثری از ستون‌های ورودی تور-سیمی بر جای نیست زیرا نازی‌ها قبل از اینکه اتاق‌های گاز را منفجر کنند این ستون‌ها را برچیدند و از بین بردند. اما توضیحات چندین بازمانده و شاهد عینی عامل جنایت و همچنین فهرست موجودی نازی به جا مانده وجود و عملکرد ستون‌های تور-سیمی را تأیید می‌کند.
یادداشت‌ها
[۱] برایان رنک، «همگرایی یا واگرایی؟ مباحثی پیرامون شواهد اخیر مربوط به سوراخ‌های ریختن زیکلون در مرده‌سوز‌خانه دوم آشویتس-بیرکناو» در http://www.ihr.org/jhr/v20/v20n5p33_Renk.html.
[۲] یسرائیل گاتمن و مایکل برنبائوم، تشریح ساختمان اردوگاه مرگ آشویتس (موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده/انتشارات دانشگاه ایندیانا، ۱۹۹۴)، صفحه ۱۶۷. نقشه طبقات اتاق جسدسوزی ۲ دیوید اُلر در صفحه ۱۷۴ کتاب روبرت یان ون‌پلت بنام پرونده آشویتس: شواهدی از محاکمه ایروینگ (انتشارات دانشگاه ایندیانا، ۲۰۰۲) را نیز ببینید، برای بازآفرینی معماری مدرن اتاق جسدسوزی ۲ که ستون‌های ورود گاز تور-سیمی، صفحه ۱۹۰ را ببینید؛ و برای مشاهده طرح بازسازی سه‌بعدی بدون پرسپکتیو (مدرن) اتاق گاز در اتاق جسدسوزی ۲ نیز صفحه ۱۹۴ را ببینید.
[۳] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت («چهار: تصدیقات، ۱۹۴۵-۴۶») در https://www.hdot.org.
[۴] روبرت یان ون‌پلت، پرونده آشویتس: شواهدی از محاکمه ایروینگ (انتشارات دانشگاه ایندیانا، ۲۰۰۲)، صفحات ۱۷۶-۱۷۷. اُلر طراحی خود را بلافاصله بعد از جنگ تهیه کرد. طرح‌های وی پس از پایان جنگ در اسرائیل تکمیل شدند و تا قبل از سال ۱۹۷۶، اطلاعی از وجود آنها در دست نبود.
[۵] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت («چهار: تصدیقات، ۱۹۴۵-۴۶»). با مراجعه به آدرس زیر می‌توانید اطلاعات بیشتر درباره شهادت تائوبر کسب نمایید: http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2010/01/how-carlo-mattogno-distorted-henryk.html. اطلاعات کامل‌تر در اثر ژان کلود پرساک بنام آشویتس: روش کار و عملکرد اتاق‌های گاز (بنیاد بیت کلارسفلد، نیویورک، ۱۹۸۹) ارائه شده‌اند.
[۶] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت، («پنج: اعترافات، ۱۹۴۵-۱۹۴۷») در https://www.hdot.org؛ رودولف هس، دلال مرگ: خاطرات فرمانده شوتزشتافل در آشویتس (انتشارات پرامتوس بوکز، ۱۹۹۲)، صفحه ۳۱.
[۷] روبرت یان ون‌پلت، پرونده آشویتس: شواهدی از محاکمه ایروینگ (انتشارات دانشگاه ایندیانا، ۲۰۰۲)، صفحه ۳۷۰.
[۸] روبرت یان ون‌پلت، پرونده آشویتس: شواهدی از محاکمه ایروینگ (انتشارات دانشگاه ایندیانا، ۲۰۰۲)، صفحه ۴۰۱.