این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
چه شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه ادعای وجود اتاق گاز در «آشویتس یک» (اردوگاه اصلی) «موثق» است و برای جذب گردشگران جعل نشده است؟
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
مسئولین موزه دولتی آشویتس-بیرکناو (Auschwitz-Birkenau State Museum) تأیید کرده‌اند که ادعای وجود اتاق گاز در اردوگاه اصلی (آشویتس یک) داستان خیالی ساخته شده برای گردشگران است.
انکارکنندگان هولوکاست با استفاده از این اظهارنظر مقامات و اخبار منتشره بدون در نظر گرفتن زمینه آن چنین ادعایی را مطرح می‌کنند. برای مثال، در ژانویه ۱۹۹۵، L’Express، مجله خبری فرانسوی، با چاپ یک مقاله در مورد چالش‌های حفظ و نگهداری هر دو ساختمان اردوگاه اصلی (که حالا به موزه دولتی آشویتس-بیرکناو مبدل شده است) و بیرکناو، پنجاهمین سالگرد آزادسازی آشویتس-بیرکناو را گرامی داشت. نویسنده مقاله، اریک کونان (Eric Conan) اشاره کرد که ساختمان فعلی مردهسوزخانه در اردوگاه اصلی بعد از جنگ به وضعیت اولیه خود در زمانی که در ۱۹۴۱/۱۹۴۲ به عنوان اتاق گاز استفاده می‌شد بازگردانده شد. [۱] دیوید ایروینگ که در سال ۲۰۰۰ دادگاه عالی لندن وی را یک انکارکننده هولوکاست، نژادپرست و یهودی‌ستیز خوانده است، از این فرصت بهره جسته و از این مقاله خارج از زمینه آن بهره برد. او از این مقاله به عنوان یک سنت‌شکنی استقبال کرد: L’Express پذیرفته است که اتاق گاز نشان داده شده به گردشگران در آشویتس ساخته دست کمونیست‌های لهستانی سه سال بعد از جنگ است»[۲]
واقعیت این است که:
اتاق گاز/مرده‌سوز در اردوگاه اصلی (آشویتس یک) به طور دقیق به وضعیت تاریخی خود به عنوان اتاق گاز بازگردانده شد. مقصود از این کار یادبود و نمایش نمادین همه اتاق‌های گاز در مجتمع اردوگاه آشویتس-بیرکناو بوده است.
اتاق جسدسوزی ۱ در اردوگاه اصلی حین جنگ:
در اصل، اتاق جسدسوزی ۱ به دو کوره جسدسوزی (که بعدها سه تا شد) با اتاق مرده‌شوری پشت آنها مجهز بود. در اواخر سال ۱۹۴۱، نازی‌ها اتاق مرده‌شوری در اتاق جسدسوزی ۱ را مهر و موم کردند و پنج حفره در سقف ایجاد کردند. روی حفره‌ها را با دودکش‌های کوچک که از طریق آن زیکلون-بی (Zyklon-B) وارد می‌شد، پوشاندند. یک پنکه بزرگ هم نصب شد و درب نیز عایق گاز شد.[۳]
در ۱۵ فوریه ۱۹۴۲، اولین گروه از یهودیان انتقالی از Upper Silesia در اتاق گاز/جسدسوزی ۱ با گاز قتل‌عام شدند. کشتار با گاز تا پاییز ۱۹۴۲ زمانی که عملیات کشتار به بیرکناو منتقل شد، ادامه یافت. [۴]
وقتی نازی‌ها در سال ۱۹۴۴ این ساختمان را به یک پناهگاه بمباران هوایی تبدیل کردند، کوره‌ها تخریب و حفره‌های سقف پر شدند. اتاق‌ها با دیوارهای مستحکم جدا شده بودند تا اینکه به عنوان نگهدارنده سقف عمل کنند و اثرات بمباران هوایی مستقیم به حداقل برسد.
اتاق گاز/جسدسوزی ۱ بعد از جنگ:
بعد از جنگ، اردوگاه اصلی به موزه تبدیل شد. مقامات فکر کردند که یک اتاق گاز/مرده‌سوز در پایان سفر یادبود برای گردشگران لازم است. اما، چهار ساختمان اتاق گاز/مرده‌سوزخانه‌های اصلی، که بیشتر کشتار دسته‌جمعی آنجا رخ داده بود، در بیرکناو، بیش از سه مایل آنطرف‌تر به خرابه تبدیل شده بودند. بنابراین، طبق نقشه‌های فنی نازی بجا مانده از ۲۵ سپتامبر ۱۹۴۱ و شهادت شهود عینی، مقامات موزه مردهسوزخانه/اتاق گاز ۱ را بازسازی کردند. این اتاق گاز، که به صورت جزئی ساخت‌وساز شده است، نماد وجود همه مردهسوزخانهها/اتاق‌های گاز‌خانه‌ها در آشویتس-بیرکناو است. [۵] بعد از آن، چندین نماد دیگر بازسازی یا بازسازی شدند: دودکش کوره‌های جسدسوزی، اتاق گاز، درب‌ها، دو مورد از سه کوره و چهار حفره سقف مورد استفاده برای زیکلون-بی.[۶].
چه شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه اتاق جسدسوزی ۱ در واقع یک اتاق گاز بوده است؟ شهادت شهود عینی از جانب مرتکبین نازی وجود دارد:
پری براد (Pery Broad)، عضو گشتاپو در آشویتس-بیرکناو، بعد از جنگ توسط بریتانیایی‌ها دستگیر شد. براد گزارش مفصلی در مورد آشویتس-بیرکناو نوشت و در آن اولین کشتار با گاز در اردوگاه اصلی را توصیف کرد. براد به طور مفصل توضیح داد که چگونه یهودیان انتقالی به اتاق مرده‌شورخانه سابق، که فکر می‌کردند قرار است آنجا حمام کنند، برده شدند: «درپوش‌های شش حفره در سقف برداشته شدند…آنها [شوتزشتافل] با قلم و چکش قوطی‌های به ظاهر بی‌خطر…که تا لبه با دانه‌های آبی‌رنگ هم‌اندازه لوبیا پر شده بودند را باز کردند. بلافاصله بعد از باز کردن قوطی‌ها آنها را به داخل حفره‌ها انداختند و درپوش حفره‌ها به سرعت گذاشته شد».[۷]
هانس اشتارک (Hans Stark) هم که یک عضو واحد گشتاپوی اردوگاه بود، در محاکمه آشویتس-بیرکناو در فرانکفورت در سال ۱۹۶۳ شواهدی ارائه کرد. او تصدیق کرد که کشتار با گاز «در یک اتاق در مردهسوزخانه کوچکی که به این منظور آماده شده بود» رخ داد. اشتارک به یاد آورد که سقف بالای اتاق گاز حفره‌هایی داشت که از آن طریق زیکلون-بی به شکل قرص ریخته می‌شد. حداقل در یک موقعیت خود اشتارک زیکلون-بی را داخل حفره‌ها ریخته بود. اشتارک به یاد آورد که همچنان که زیکلون-بی «روی مردم ریخته می‌شد کم‌کم پخش می‌شد. بعد آنها به طور وحشتناکی شروع به فریاد کشیدن کردند چون حالا می‌دانستند چه اتفاقی در حال رخ دادن است…بعد از چند دقیقه سکوت بر همه جا حکم‌فرما شد. بعد از اینکه مدتی گذشت، شاید حدود ده یا پانزده دقیقه، اتاق گاز باز شد. اجساد همه جا پراکنده شده بودند. منظره‌ای هولناک بود». [۸]
به همین ترتیب، شهادت شهود عینی بازمانده‌ها در مورد اتاق جسدسوزی ۱ نیز وجود دارد:
فیلیپ مولر، یهودی اسلواک که در آوریل ۱۹۴۲ وارد آشویتس-بیرکناو شد، به عنوان مسئول سوخت‌رسانی کوره در اتاق گاز/جسدسوزی ۱ به کار گماشته شد. یکی از کارهای مولر انتقال اجساد از اتاق گاز به کوره‌ها بود. بعدها، او به بیرکناو منتقل شد تا در مردهسوزخانه و گودال‌‌های شعله‌ور کار کند: «وقتی که آخرین نفر از آستانه در عبور کرد، فرماندهان شوتزشتافل درب کاملاً فلزکاری‌شده که با نوار پلاستیکی عایق شده بود را محکم بستند و آن را چفت کردند…افسران وظیفه به سقف مردهسوزخانه رفته بودند. آنها درپوش‌ها را از روی شش حفره استتار شده برداشتند. آنها در حالی که ماسک گاز به صورت داشتند، کریستال‌های آبی-سبز گاز کشنده را به درون اتاق گاز ریختند».[۹]
شواهد فیزیکی حاکی از آن است که اتاق جسدسوزی ۱ یک اتاق گاز بوده است:
یک مطالعه پزشکی قانونی دقیق انجام شده بر روی اتاق‌های گاز در سال ۲۰۰۰، شواهد فیزیکی و تصویری پنج حفره استفاده شده در سقف اتاق گاز/جسدسوزی ۱ را نشان می‌دهد. وقتی که اتاق گاز/جسدسوزی شماره یک به پناهگاه بمباران هوایی تبدیل شد این حفره‌ها مسدود شدند. در اولین بازسازی که در اواخر دهه ۱۹۴۰ انجام شد، چهار عدد از حفره‌ها مجدداً باز شدند و به مانند زمانی که اتاق جسدسوزی ۱ به عنوان اتاق گاز استفاده می‌شد، روی آنها با دودکش چوبی پوشیده شد. آدام زوبنیکی (Adam Zlobnicki) یک شاهد لهستانی این بازسازی، به خاطر می‌آورد که آثار حفره‌ها به وضوح قابل رویت بود: «به یاد می‌آورم که حفره‌های ورود زایکلون-بی که در سقف مردهسوزخانه قرار داشتند هم در ۱۹۴۶/۴۷ بازسازی شدند. کار افرادی که آنها را بازسازی کردند ساده بود زیرا که جای حفره‌های ورود قبلی مشخص بود…بنابراین حفره‌ها برای دودکش‌های کوچک را در جای قبلی بازسازی کردند».[۱۰]
نتیجه‌گیری:
مردهسوزخانه/اتاق گاز ۱ در اردوگاه اصلی یک «داستان خیالی»نیست بلکه فضایی است که به وضعیت تاریخی قبلی خودش به عنوان یک اتاق گاز بازگردانده شده است. این کار به منظور نمایش نمادین و یادبود همه اتاق‌های گاز در ساختمان اردوگاه آشویتس-بیرکناو انجام شده است.
![Interior of Gas chamber in Main Camp. By Illogical2007 (own work) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons.](https://www.hdot.org/wp-content/uploads/2016/07/wiki_InteriorGasChamber_AB10-1.jpg)
یادداشت‌ها
[۱] اریک کنان، «Auschwitz: La mémoire du mal»L’Express، ۱۹ ژانویه ۱۹۹۵ در www.fpp.co.uk/Auschwitz/docs/Conan.html. به روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت («یازده: سرگردانی ایروینگ [۱۹۹۳-۱۹۹۸]») در https://www.hdot.org نیز مراجعه کنید.
[۲] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت («یازده: سرگردانی ایروینگ [۱۹۹۳-۱۹۹۸]») نقل از دیوید ایروینگ، «L’Express: ‘Tout y est faux» – همه چیز درباره آن جعلی است، پرده‌برداری از واقعیات به روش فرانسوی: تأیید فریب‌کاری چهل و هفت ساله درباره اتاق گاز آشویتس»، گزارش عملکرد شماره ۹، مه ۱۹۹۵.
[۳] فرانچسک پیپر، «اتاق‌های گاز و مردهسوزخانهها» در یسرائیل گاتمن و مایکل برنبائوم، تشریح ساختمان اردوگاه مرگ آشویتس (انتشارات دانشگاه ایندیانا و موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده، ۱۹۹۴)، صفحه ۱۵۹.
[۴] روبرت یان ون‌پلت، «یک مکان در جستجوی یک ماموریت» در تشریح ساختمان اردوگاه مرگ آشویتس (انتشارات دانشگاه ایندیانا و موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده، ۱۹۹۴)، صفحه ۱۴۵.
[۵]دبرا دورک و روبرت یان ون‌پلت، آشویتس: از ۱۲۷۰ تا امروز (انتشارات دابلیو.دابلیو نورتون، ۱۹۴۴)، صفحات ۳۶۳ و ۳۶۴.
[۶] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت («یازده: سرگردانی ایروینگ [۱۹۹۳-۱۹۹۸]») در ۱۰۶۶.
[۷] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت «پنج: اعترافات، ۱۹۴۵-۴۷»؛ بازدید شوتزشتافل از اردوگاه مرکزی آشویتس (موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده، ۱۹۹۵)، صفحه ۱۳۰.
[۸] روبرت یان ون‌پلت، گزارش ون‌پلت («نه: گزارش لویشتر»).
[۹] فیلیپ مولر، شاهد عینی آشویتس: سه سال در اتاق‌های گاز (ایوان آر.دی، ۱۹۷۹)، صفحه ۳۸.
[۱۰]دانیل کرن، هری دبلیو. مازال و جیمی مک‌کارتی، «خرابه‌های اتاق‌های گاز: تحقیقات پزشکی قانونی درباره جسدسوزی در آشویتس ۱ و آشویتس- بیرکناو»، ژورنال مطالعات هولوکاست و نسل‌کشی، شماره (۱)۱۸، بهار ۲۰۰۴ در https://phdn.org/archives/holocaust-history.org/auschwitz/holes-report/holes-intro.shtml. «بخش چهار: سوراخ‌های ریختن زیکلون به درون مردهسوزخانه یک».