این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
آیا در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد، خاکستر ناشی از سوزاندن دسته‌جمعی اجساد در قبرها جا می‌شده است؟
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
در اردوگاه مرگ بلزک در عملیات راینهارد مقدار بجای مانده خاکستر انسان و خاکستر چوب حاصل از سوزاندن ۶۰۰,۰۰۰ جسد در گورهای دسته‌جمعی جا نمی‌شده است. مقدار این خاکستر به اندازه یک گور دسته‌جمعی به ابعادی برابر با «۶۰ واگن باری قطار» بوده است. امکان ندارد نازی‌ها این تعداد قربانی را در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد کشته باشند. [۱]
برای مثال، کارلو ماتوگنو یکی از انکارکنندگان هولوکاست اهل ایتالیاست که می‌گوید بر اساس محاسبات او خاکستر حاصل از سوزاندن اجساد و چوب‌ها آنقدر زیاد بوده است که امکان دفن مجدد آن در گورهای دسته‌جمعی وجود نداشته است. بر اساس اظهارات ماتوگنو، این مسئله ثابت می‌کند بلزک اردوگاه مرگ نبوده است بلکه یک «اردوگاه ترانزیت» برای یهودیانی بوده است که از سمت شرق دیپورت می‌شده‌اند.[۲]
واقعیت این است که:
ادعای انکارکنندگان هولوکاست نادرست است. آنها وزن اجساد و چوب مورد نیاز برای سوزاندن را در نظر می‌گیرند اما اعداد و ارقام آنها غیرواقعی است. اگر اعدادی واقعی‌تر را در نظر بگیریم فضای موجود حتی از مقدار مورد نیاز برای دفن خاکسترها بیشتر نیز بوده است.
کارلو ماتوگنو که هولوکاست را انکار می‌کند چطور به این نتیجه رسیده است:
ابتدا، ماتوگنو متوسط وزن بدن را ۴۶ کیلوگرم در نظر می‌گیرد. با ضرب آن در ۶۰۰,۰۰۰ جسد وی به عدد ۱,۳۵۰ تن خاکستر انسان می‌رسد که حجم آن ۲٬۵۶۰ متر مکعب می‌شود.
ثانیاً، ماتوگنو ادعا می‌کند ۹۶,۰۰۰ تن چوب ۷٬۶۸۰ تن خاکستر تولید می‌کنند که حجم آن ۲۲,۶۰۰ متر مکعب می‌شود. از این رو حجم کلی خاکستر ۲۵,۳۰۰ متر مکعب می‌شود (۲,۷۰۰+۲۲,۶۰۰).
اعداد برآورد شده از گورهای دسته‌جمعی توسط آندری کولا:
آندری کولا باستان‌شناسی است که در سال ۱۹۹۷-۱۹۹۹ اردوگاه بلزک را بررسی کرده است. او به این نتیجه رسیده است که حجم گورها ۱۵,۸۴۰ متر مکعب بوده و در نتیجه ۶,۷۶۰ متر مربع مکعب اضافی باقی می‌مانده است.
بنابراین، اعداد و ارقام ماتوگنو تا چه حد نادرست است؟ اعداد و ارقام ماتوگنو هم در رابطه با وزن کلی جنازه‌های انسان و هم وزن کلی چوب بیش از حد بالا است. اعداد ارائه شده توسط ماتوگنو برای متوسط وزن بدن ۴۵ کیلوگرم بوده است. با این حال، وزن متوسط واقعی بدن ۲۵ کیلوگرم بوده است. اعداد بالای برآورد شده توسط ماتوگنو برای متوسط وزن بدن تقریباً دو برابر یک مقدار واقعی‌تر است. به همین نحو، مقدار کل حقیقی چوب مورد نیاز ۶ برابر کمتر از مقدار محاسبه شده توسط ماتوگنو است. این ضریب به مقدار ۱ کیلوگرم چوب برای ۱ کیلوگرم جنازه (ضریب ۱:۱) نزدیک‌تر است.
اعداد و ارقام واقعی مصرف چوب در بلزک:
اگر اعداد و ارقام واقعی‌تری برای را سوزاندن دسته‌جمعی اجساد در بلزک در نظر بگیریم، مقدار کل خاکستر تولید شده نزدیک به ۱,۵۰۰ متر مکعب خاکستر انسان و ۳,۵۳۰ متر مکعب خاکستر چوب بوده است. مجموع آن ۵,۰۳۰ متر مربع خاکستر می‌شود که ۳۲ درصد کل گورهای دسته‌جمعی شناسایی شده را اشغال می‌کنند.
حتی اگر این اعداد واقعی را بطور قراردادی و صرفاً برای استدلال بالا ببریم، به اندازه ۱۰۰% حجم گورهای دسته‌جمعی نمی‌رسد. اگر متوسط وزن بدن را به ۳۵ کیلوگرم و نسبت چوب به ۱ کیلوگرم از جرم بدن انسان را (از نسبت ۱:۱ به ۲:۱) افزایش دهیم مجموعاً ۹,۷۶۰ متر مکعب خاکستر تولید می‌شود: ۶۱ درصد حجم کل گورهای دسته‌جمعی موجود.
به یاد داشته باشید که عدد ۱۵,۸۴۰ متر مکعب حداقل حجم گورهای دسته‌جمعی است زیرا دو مورد از بزرگترین گورها تا خارج از محدوده اردوگاه (تا اراضی شخصی) گسترش یافته و قابل اندازه‌گیری نمی‌باشند.
توسط لارنتیوس (Laurentius) (اثر شخصی) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]، در ویکی‌انبار
چه چیزی درباره دفع خاکسترها در اردوگاه عملیات راینهارد می‌دانیم:
از سرانجام خاکسترها در سه اردوگاه مرگ عملیات راینهارد مقداری اطلاعات در دست داریم. چیل راچمن (که با نام هنریک رایشمن نیز شناخته می‌شود) در منطقه اردوگاه مرگ کار می‌کرده و می‌گوید: «یک لایه سطحی از خاکستر داخل گودال‌های عمیقی ریخته می‌شد که اجساد از آنها بیرون آورده می‌شدند، سپس روی آن یک لایه ماسه ریخته می‌شد و بدین ترتیب ادامه می‌یافت تا به ارتفاع حدوداً ۲ متری سطح زمین می‌رسید. دو متر آخر فقط با ماسه پر می‌شد. بدین ترتیب آنها گمان می‌کردند آثار این جنایات مهیب آنها تا ابد پاک می‌شود . . . باربرهایی که خاکستر و ماسه را از صبح تا شب حمل می‌کردند سطح زمین را با پاهای خود محکم می‌کوبیدند.»[۳]
نتیجه‌گیری:
محاسبات ماتوگنو در رابطه با متوسط وزن بدن و مقدار چوب با واقعیت همخوانی ندارد. زیرا اعداد و ارقام او به طور فاحشی بالا بوده و نتیجه‌گیری‌های او در مورد مقدار خاکستر تولید شده از چوب و انسان نامعتبر است. در صورت استفاده از ارقام واقعی‌تر می‌توان دریافت که فضای موجود بیش از مقدار لازم برای دفن مجدد خاکستر تولید شده از جسدسوزی‌های دسته‌جمعی بوده است.
یادداشت‌ها
[۱] کارلو ماتوگنو، بلزک در تبلیغات، شهادت‌ها و تحقیقات باستان‌شناسی و تاریخچه (انتشارات Theses & Dissertations (رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها)، ۲۰۰۴)، صفحه 86 در http://vho.org/dl/ENG/b.pdf.
[۲] کارلو ماتوگنو، بلزک در تبلیغات، شهادت‌ها و تحقیقات باستان‌شناسی و تاریخچه، صفحه ۱۰۸.
[۳] چیل راچمن، آخرین یهودیان تربلینکا، خاطرات یک بازمانده ۱۹۴۲-۱۹۴۳، ترجمه از زبان عبری توسط سولون بینفلد (پگاسوس، ۲۰۰۹)، صفحه ۷۸.