دود اگزوز دیزل: اکسیژن ناکافی

چه شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه چقدر اکسیژن در دود اگزوز دیزل موجود است؟

انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:

دود اگزوز دیزل دارای ۱۸ درصد اکسیژن است طوری که انسان به واسطه خفگی (نبود اکسیژن) ناشی از تماس با دود دیزل نمی‌میرد، بلکه این درصد اکسیژن انسان را زنده نگه خواهد داشت.

برای مثال، فردریش برگ، انکارکننده آمریکایی هولوکاست، به درستی ادعا می‌کند که «خطر اصلی دود اگزوز دیزل برای زندگی ….ناشی از اثرات توامان حضور گاز مونوکسید کربن و کاهش اکسیژن است».[۱] سپس او بر خلاف ادعای اول خود می‌گوید که در دود اگزوز دیزل آنقدر اکسیژن هست که در واقع «قربانیان به دام افتاده را زنده نگه می‌دارد.»[۲]

واقعیت این است که:

یک مطالعه علمی نشان می‌دهد که موتور دیزل را می‌توان طوری دستکاری کرد که مقدار خیلی کمی اکسیژن تولید کند که خود می‌تواند به تنهایی و صرفنظر از سمی بودن مونوکسید کربن کشنده باشد.

وقتی به فردی اکسیژن نرسد چه اتفاقی می‌افتد؟:

هوای اتمسفر سطح دریا حدود ۲۱ درصد اکسیژن دارد. اگر مقدار اکسیژن در جو به ۱۰ تا ۱۴ درصد افت کند، انسان دچار ضعف در قضاوت و مهارت‌های حرکتی می‌شود. اگر مقدار اکسیژن به ۶ تا ۱۰ درصد افت کند، انسان دچار تهوع و استفراغ، از دست دادن هوشیاری و/یا کما می‌شود. اگر مقدار اکسیژن به زیر ۶ درصد افت کند، انسان دچار تشنج و مرگ می‌شود.[۳]

نتیجه‌گیری:

برگ به اشتباه ادعا می‌کند که دود اگزوز دیزل همیشه دارای ۱۸ درصد اکسیژن است. مطالعه‌ای که برگ به عنوان مدرک ذکر می‌کند دقیقاً خلاف این امر را نشان می‌دهد: اگر موتور تنظیم شود و کمی غیر از مشخصات کارخانه کار کند، این درصد به راحتی تغییر می‌کند.

برگ همچنین این واقعیت را نادیده می‌گیرد که نازی‌ها قادر بودند با ترکیب گازهای سمی قربانیان خود را بکشند. موتورهای تغییر کرده نه تنها اکسیژن جو را می‌گرفتند بلکه قربانیان را با مسمومیت از طریق مونوکسید کربن خفه می‌کردند.

در وهله اول به نظر می‌رسد که مطالعه برگ بر اساس داده‌های علمی است. اما او برای رسیدن به نتیجه بالا شواهد را تحریف، دستکاری و حذف می‌کند: دود اگزوز دیزل نمی‌تواند فرد را بکشد. ظاهراً مطالعه برگ «اثبات می‌کند» که اتاق‌های گاز در آشویتس وجود نداشته است. این حرف وجاهت علمی ندارد.

یادداشت‌ها

[۱] فردریش برگ، «اتاق‌های گاز دیزلی: افسانه‌ای در دل یک افسانه» («دی‌اکسید کربن») در http://www.ihr.org/jhr/v05/v05p-15_Berg.html.

[۲] فردریش برگ، «پت بوچانان و مناقشه اگزوز دیزلی» در www.nazigassings.com/PatBuchanan.htm در www.nazigassings.com/PatBuchanan.htm.

[۳] ی. هالدان و اچ.دابلیو. هاگارد، گازهای مهلک (انتشارات راینهلد، ۱۹۴۳)، صفحات ۱۴۴-۴۵ و جی.اس. هالدان و جی.گ. پریستلی، تنفس (انتشارات دانشگاه ییل)، صفحات ۲۲۳-۲۴ مطابق با نقل‌قول برگ، «اتاق‌های گاز دیزلی» («اثرات سمی مونوکسید کربن»)‌ در http://www.ihr.org/jhr/v05/v05p-15_Berg.html.

[۴] جان سی. هولتز و ام.ای. الیوت، معاملات ASME (انجمن مهندسین مکانیک آمریکا)، (۱۹۴۱) (۲)۶۳ در http://cybra.lodz.pl/Content/6253/v63no2_1941.pdf. (صفحات ۱۸-۲۶ فایل pdf و صفحه ۹۸ مقاله اصلی را ببینید).

[۵] فردریش برگ، «اتاق‌های گاز دیزلی: ایده‌آل برای شکنجه – بیهوده برای کشتار»، («۶. موتور دیزل، ۶ـ۱ مقدمه») در www.nazigassings.com/dieselgaschambera.html.