این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
نازی‌ها و همدستان‌شان چند یهودی را در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد در تربلینکا، بلزک و سوبیبور به قتل رسانده‌اند؟
انکارکنندگان هولوکاست ادعا می‌کنند تعداد یهودیان کشته شده در تربلینکا، بلزک و سوبیبور (به ترتیب حدود ۸۰۰,۰۰۰، ۴۵۰,۰۰۰ و ۱۷۰,۰۰۰ نفر) «من درآوردی» است و فقط «عددهایی هستند که تماماً بصورت تصادفی انتخاب شده‌اند.» انکارکنندگان می‌گویند «هیچ مستندی یا مدرک عینی» برای این اعداد وجود ندارد.[۱]
از کجا می‌دانیم چه تعداد یهودی در تربلینکا، بلزک و سوبیبور به قتل رسیده است؟
ما تعداد دقیق یهودیانی که توسط نازی‌ها و همدستان‌شان در سه اردوگاه مرگ عملیات راینهارد کشته شدند را نمی‌دانیم. چرا؟ فرمان نابودی تمام سوابق توسط اودیلو گلوبوچنیک فرمانده عملیات راینهارد صادر شده بود. اکثر مورخین و محققینی که بلافاصله پس از جنگ تلاش کردند آمار مرگ و میر را محاسبه کنند مدارک مستند کمی داشتند تا بتوانند بر آنها اتکا کنند. آنها تعداد قربانیان را بر اساس حدسیات آگاهانه درباره تعداد کاروان‌ها و اندازه متوسط هر کاروان بیان کردند. آنها این اعداد را با شهادت شهود عینی از بین بازماندگان و عاملان جنایت تطبیق دادند. این کار باعث شد اعدادی بیان شود که غالباً بیش از حد بالا بودند. با این حال، اسناد جدیدی که از نازی‌ها به دست آمده به مورخین نوین امکان داده محاسبات دقیق‌تری – هرچند بدون اشکال نمی‌باشد – را انجام دهند.
![Deportation of Jews from Marseille, France. Bundesarchiv, Bild 101I-027-1477-21 / Vennemann, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0 [CC BY-SA 3.0 de (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/de/deed.en)], via Wikimedia Commons.](https://www.hdot.org/wp-content/uploads/2016/07/wiki_DeportationMarseille_OR3.jpg)
تبعید یهودیان از مارسی، فرانسه. آرشیو دولت آلمان، تصویر 101I-027-1477-21 / ولفگانگ ونمان /CC-BY-SA 3.0 [CC BY-SA 3.0 de (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/de/deed.en)]، در ویکی‌انبار.
اسناد نازی‌ها درباره تعداد یهودیان کشته شده در اردوگاه‌های مرگ:
دو سند دست اول حیاتی وجود دارد که در آنها مدارک مفصلی در رابطه با تعداد یهودیان کشته شده در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد تا پایان سال ۱۹۴۲ ارائه شده است. این اسناد دست اول عبارتند از:
- تلگراف هوفله (Höfle) در تاریخ ۱۱ ژانویه ۱۹۴۳
- گزارش کورهر (Korherr) به تاریخ مارس ۱۹۴۳
تلگراف هوفله:
پژوهشگران این تلگراف را در سال ۲۰۰۰ از لابلای دسته‌ای از اسناد جنگ جهانی دوم که به تازگی از طبقه‌بندی خارج شده بودند در اداره سوابق عمومی (Public Records Office) ناحیه کیو (Kew) لندن کشف کردند. این تلگراف توسط نیروهای بریتانیا رصد و رمزگشایی شده بود که در آن زمان معنی آن را نمی‌دانستند و آن را در گوشه‌ای بایگانی کرده بودند.[۲]
هرمان هوفله، آجودان اودیلو گلوبوچنیک در لوبلین لهستان این تلگراف را در تاریخ ۱۱ زانویه ۱۹۴۳ به آدولف ایشمن در برلین آلمان ارسال کرده بود. این تلگراف دارای مهر «محرمانه دولتی» بود. در این تلگراف تعداد کاروان‌های وارد شده به اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد (تربلینکا، بلزک و سوبیبور) و مایدانک (اردوگاه کار اجباری در لوبلین) طی دو هفته آخر دسامبر ۱۹۴۲ لیست شده بود. هوفله همچنین تعداد کل یهودیانی که تا ۳۱ دسامبر ۱۹۴۲ به این اردوگاه‌ها حمل شده بودند را قید کرده بود. ارقام هوفله به این شرح بودند:
دو هفته گذشته واحد کل تا ۳۱ دسامبر ۱۹۴۲
(ل)وبلین……………………………۱۲,۷۶۱………………………………………………………………………….۲۴,۷۳۳
(ب)لزیک………………………………..۰………………………………………………………………………….۴۳۴,۵۰۸
(س)وبیبور……………………………۵۱۵…………………………………………………………………………..۱۰۱,۳۷۰
(ت)ربلینکا……………………………۱۰,۳۳۵………………………………………………………………………….۷۱۳,۵۵۵
مجموع……………………………….۲۳,۶۱۱…………………………………………………………………..۱,۲۷۴,۱۶۶
تلگراف، ۱۵ ژانویه، ۱۹۴۳ هرمان هوفله (۱۹۱۱-۱۹۶۲) [حوزه عمومی]، در ویکی‌انبار
از آنجا که آمار هوفله بالاتر است ما فقط به بلزک، سوبیبور و تربلینکا می‌پردازیم.
بلزک: اولین کاروان در تاریخ ۱۷ مارس ۱۹۴۲ وارد شد و آخرین محوله در نیمه اول نوامبر ۱۹۴۲ وارد شد. در نتیجه، عدد ۴۳۴٬۵۰۸ قربانی اعلام شده توسط هوفله در بلزک با توجه به طول عمر اردوگاه یک مجموع قابل قبول می‌باشد.
سوبیبور: اولین کاروان در اوایل مه ۱۹۴۲ رسید و این کاروان‌ها تا اکتبر ۱۹۴۳ ادامه داشت. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد کاروان‌های راهی شده از فرانسه، هلند، یوگسلاوی، لهستان، لیتوانی و بلاروس در سال ۱۹۴۳ رسیده و ۶۸٬۷۹۵ قربانی دیگر به جزئی از مجموع ۱۷۰٬۱۶۵ قربانی این اردوگاه در دوره حیات خود تبدیل شدند.[۳]
تربلینکا: اولین کاروان در تاریخ ۲۳ جولای ۱۹۴۲ وارد شد و آخرین کاروان در تاریخ ۲۱ اوت ۱۹۴۳ وارد شد. هوفله عدد ۷۱۳,۵۵۵ قربانی را تا پایان دسامبر ۱۹۴۲ معرفی کرده است. بسیاری از کاروان‌ها در ۱۹۴۳ شناسایی شده و حداقل ۷۱,۰۰۰ قربانی را می‌توان افزود که مجموع آن ۷۸۴,۵۵۵ نفر در طول دوره حیات این اردوگاه می‌شود.[۴]
تمام کاروان‌های اعزام شده به این اردوگاه‌ها شناسایی نشده است. اما شواهد نشان می‌دهد حداقل ۱,۳۸۹,۲۲۸ یهودی در این سه اردوگاه کشته شده‌اند.
بررسی گزارش کورهر:
ریچارد کورهر یک متخصص آمار در دوره رایش سوم بود. وی در مارس ۱۹۴۳ توسط هاینریش هیملر رئیس شوتزشتافل موظف به تهیه یک گزارش پیشرفت درباره عملیات راه‌حل نهایی گردید. محل کار کورهر خارج از دفتر آدولف ایشمن در برلین بود و به تمام سوابق او در ارتباط با مهاجرت و تبعیدها دسترسی داشت. کورهر یک گزارش ۱۶ صفحه‌ای تهیه کرده بود که بی‌رحمانه نام آن را «راه‌حل نهایی مسئله یهودیان اروپا» نهاده بود و در آن تقلیل و تکثیر جمعیت یهودیان تحت کنترل نازی‌ها، از ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۳ را محاسبه کرده بود. وی تغییرات جمعیتی یهودیان بر اثر مهاجرت، مرگ و میر، زاد و ولد و تخلیه را محاسبه و همچنین موقعیت فعلی سایر یهودیان باقیمانده و زنده (اردوگاه‌های کار اجباری، اردوگاه کار، زندان‌ها، محله‌های یهودی‌نشین و غیره) را مستند‌سازی کرده بود. وی چنین نتیجه‌گیری کرده بود که تعداد کل یهودیان تحت نفوذ نازی‌ها طی یک دهه «تقریباً نصف شده است» که اکثر اروپای غربی، اتریش پسا-آنشلوس (Anschluss)، لهستان اشغالی، کشورهای حوزه بالتیک و قلمروهای اشغالی شوروی را در بر می‌گرفت. از جمعیت اصلی یهودیان در تمام این مناطق تقریباً ۴,۰۰۰,۰۰۰ نفر کاسته شده بود.[۵]
سرنوشت بسیاری از یهودیانی که به کشورها و مناطق خارج از سیطره آلمان (ایالات متحده، آمریکای مرکزی و جنوبی، فلسطین، آفریقا، آسیا و استرالیا) مهاجرت نکردند در بخشی از گزارش کورهر با عنوان «تخلیه یهودیان» روشن شده است. وی «مفقود شدن» اکثر یهودیان غرب اروپا و لهستان را توضیح داده و با قساوت آماری منتشر می‌کند که عنوان آن «انتقال یهودیان از استان‌های شرقی به شرق روسیه» است. محققین می‌دانند که او واقعاً درباره کشتار صحبت می‌کرده است، نه جابجایی. کورهر در رابطه با تعداد یهودیانی که به بلزک، سوبیبور، تربلینکا و مایدانک برده شدند دقیقاً آمار هوفله (۱۲۷۴۱۶۶) را نقل می‌کند. واضح است که کورهر در زمان تحقیقات خود به تلگراف هوفله دسترسی داشته و احساس کرده آمار هوفله دقیق‌ترین آمار موجود است.
بر اساس اسناد موجود اطلاع داریم که گزارش نهایی کورهر «سانسور» شده بود تا کشتار سیستماتیک یهودیان اروپا توسط نازی‌ها پنهان شود. وقتی کورهر اولین گزارش خود را به هیملر ارائه نمود به وی اطلاع داده شد که هیملر نمی‌خواهد در هیچ کجا هیچگونه اشاره‌ای به ’برخورد ویژه با یهودیان‘ شود.» کلماتی که کورهر برای «تخلیه» یهودیان از استان‌های شرقی باید استفاده می‌کرد بطور دقیق توسط مقامات نازی به وی اطلاع داده شد. او باید با عنوان «طی فرآیند از طریق اردوگاه‌های دولت عمومی» به این یهودیان اشاره می‌کرد. به کورهر گفته شده بود: «از کلمات دیگری استفاده نشود.»[۶]کورهر از روی وظیفه آن کلمات آزار دهنده را تغییر داد و گزارش را مجدداً ارسال نمود. ما نمی‌دانیم کلمات مورد استفاده کورهر در پیش‌نویس اول این گزارش دقیقاً چه بوده است. پیش‌نویس اول پیدا نشده است. با این حال، اسناد بجای مانده، نامه‌ای که طی آن به کورهر گفته شد چه کلماتی را جایگزین کند و نسخه نهایی گزارش وی خود گویای این موضوع هستند. وقتی شهادت شهود عینی و تحلیل پزشکی قانونی در رابطه با مکان اردوگاه‌های مرگ را کنار هم قرار می‌دهیم مشخص می‌شود که کار این اردوگاه‌ها قتل‌عام بوده است. در نتیجه، گزارش کورهر شرحی نسبتاً دقیق از تعداد یهودیان به قتل رسیده در این اردوگاه‌ها می‌باشد. به همین نحو، به نظر می‌رسد کورهر در کلمات خود دچار اشتباهی شده باشد، اشتباهی که بیانگر زبان نازی‌ها درباره «برخورد ویژه» است. کورهر یکی از موارد «برخورد ویژه» را در گزارش خود عوض نکرده است. اسم رمز مشترک شوتزشتافل برای قتل، یعنی «تخلیه»، در بخشی از گزارش قید شده که کورهر لیست تعداد کل یهودیانی که به مقصد شرق «تخلیه شده اند» را آورده است.[۷]
نظر انکارکنندگان هولوکاست درباره گزارش کورهر چیست؟
انکارکنندگان هولوکاست تلاش می‌کنند اعتبار گزارش کورهر را به چند طریق از بین ببرند و نهایتاً ادعا می‌کنند این گزارش «هیچ مدرک موثقی» دال بر سیاست «یهودکشی» ارائه نمی‌کند.[۸] به طور کلی آنها ادعا می‌کنند کورهر فاقد صلاحیت بوده و آمار وی بی ارزش است. اگر حمله آنها به اعتبار این گزارش موثر واقع نشود، ادعا می‌کنند کورهر آمار مهاجرت و تخلیه را دستکاری کرده تا هیملر بتواند هیتلر را تحت تاثیر عملکرد خیره کننده خود قرار دهد. نهایتاً، اگر حمله آنها به صلاحیت و اعتبار کورهر ناموفق باشد، آنگاه ادعا می‌کنند کسی بعد از جنگ در این اسناد دست برده است. آنها می‌گویند شخصیتی نامعلوم به دنبال این بوده تا آلمانی‌ها را متهم به نسل‌کشی کند.[۹]
چه شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه گزارش کورهر قابل اعتماد است؟
دقت آمار کورهر را می‌توان در محاسبات او در رابطه با یهودیان اخراج شده از فرانسه در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۴۲ مشاهده کرد. لیست‌های کاروان فرانسه هنوز وجود داشته و به خوبی ثبت شده‌اند که شامل اسم، تابعیت، تاریخ تولد و محل تولد برای هر یهودی اخراجی است. آمار به دست آمده از لیست‌های کاروان به مجموع ۴۱٬۹۴۱ می‌رسد. آمار کورهر ۴۱,۹۱۱ است. تفاوت آن ۳۰ نفر است. آمار کورهر برای یهودیان بلژیکی ۱۶,۸۸۶ است در حالیکه مجموع به دست آمده از لیست‌های حمل و نقل ۱,۶۸۶۱ است. تفاوت آن ۲۵ نفر است.[۱۰] این تفاوت‌ها بسیار کوچک بوده و ثابت می‌کند کورهر با اسناد معتبر آلمان سر و کار داشته است.
همچنین به خاطر بیاورید که کورهر تلگراف هوفله را عیناً نقل کرده بود و آمار هوفله برای تعداد یهودیانی (۱,۲۷۴,۱۶۶) که به بلزک، سوبیبور، تربلینکا و مایدانک «برده شده بودند» را ارائه می‌کند. در اینجا هیچگونه «دستکاری» انجام نشده است – این ارقام مستقیماً از محاسبات انجام شده توسط سایر مقامات به دست آمده‌اند.
در نتیجه، آمار کورهر کاملاً دقیق بوده و ادعاهای انکارکنندگان هولوکاست کاملاً غلط است. به همین نحو، وقتی انکارکنندگان هولوکاست ادعا می‌کنند شخصی پس از جنگ سندی مانند گزارش کورهر را دستکاری کرده، از یک تاکتیک انحرافی رایج استفاده می‌کنند که هیچ دلیلی برای آن ندارند. انکارکنندگان به راحتی ادعا می‌کنند هرگونه سندی که با اظهارات آنها تطبیق نداشته باشد حتماً جعلی بوده یا دستکاری شده است. هیچ مدرکی دال بر این وجود ندارد که کسی هرگز به هیچ طریقی در گزارش کورهر دستکاری کرده باشد.
نتیجه‌گیری:
ادعاهای انکارکنندگان هولوکاست نادرست است. آمار تعداد یهودیان کشته شده در اردوگاه‌های عملیات راینهارد «ساختگی» نبوده یا «بطور تصادفی» انتخاب نشده‌اند. تحقیقات دقیق مبتنی بر اسناد نازی‌ها نشان می‌دهد نازی‌ها و همدستان‌شان حدود ۱,۴۰۰,۰۰۰ یهودی را در تربلینکا، بلزک و سوبیبور به قتل رسانده‌اند.
یادداشت‌ها
[۱] کارلو ماتوگنو و یوردن گراف، تربلینکا: اردوگاه نسل‌کشی یا اردوگاه ترانزیت؟ (انتشارات Theses & Dissertations (رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها)، ۲۰۰۴)، صفحه ۱۰۱ در http://vho.org/dl/ENG/t.pdf. همچنین، مارک وبر و اندرو آلن، «عکس‌های هوایی زمان جنگ ساختار تربلینکا، تردیدهای جدید درباره ادعاهای 'اردوگاه مرگ'»، ژورنال مرور تاریخ، تابستان ۱۹۹۲ (جلد ۱۲، شماره ۲)، صفحات ۱۳۳-۱۵۸ را در http://www.ihr.org/jhr/v12/v12p133_Allen.html ببینید.
[۲] پیتر ویت و استفن تیاس، «سند جدید درباره تبعید و قتل‌عام یهودیان طی 'عملیات راینهارد'، ۱۹۴۲»، مطالعات هولوکاست و نسل‌کشی، جلد ۱۵، شماره ۳، زمستان ۲۰۰۱، صفحه ۴۷۲. نسخه کامل این مقاله را می‌توانید در آدرس زیر مطالعه کنید: http://www.rodoh.us/052003-02282012arch11101961/arts/arts1/witte2001/witte-tyas_hgs2001-468.pdf.
[۳] ژولز اسخلویس، سوبیبور: تاریخچه اردوگاه مرگ نازی‌ها (برگ، ۲۰۰۷)، صفحات ۱۹۷-۲۲۹.
[۴] «یتزاک آراد، بلزک، سوبیبور، تربلینکا» اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد (انتشارات دانشگاه ایندیانا، ۱۹۸۷)، ضمیمه A، صفحات ۳۸۱-۳۹۸. سیبل میلتون، مترجم، گزارش اشتروپ: یک چهارم یهودیان ورشو دیگر وجود ندارند! (پانتئون بوکز، ۱۹۷۹)، گزارش مورخ ۲۴ مه ۱۹۴۳ را نیز ببینید.
[۵] «گزارش کورهر» در http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?p=2097&sid=e1c472e6de9afcd87ee33c811089e651. نسخه آلمانی گزارش را می‌توانید در http://www.ns-archiv.de/verfolgung/korherr/korherr-lang.php ملاحظه کنید.
[۶] «ریچارد من کورهر را 'نمی‌شناسم'» در http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2007/04/richard-i-didnt-know-korherr.html.
[۷] «گزارش کورهر».
[۸] استفن چالن، ریچارد کورهر و گزارشات او (انتشارات کرام‌ویل، ۱۹۹۳)، صفحه ۴۲.
[۹] استفن چالن، ریچارد کورهر و گزارشات او (انتشارات کرام‌ویل، ۱۹۹۳)، صفحه ۴۳.
[۱۰] جرج ولرز، «تعداد قربانیان و گزارش کورهر» در هولوکاست و افسانه‌بافی نئونازی، ویرایش توسط سرژ کلارزفلد، صفحات ۱۴۸-۱۴۹.