این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
چه شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه گاهی نازی‌ها از گودال‌های شعله‌ور فضای باز برای مرده‌سوزی قربانیان در آشویتس- بیرکناو استفاده می‌کردند؟
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
هیچ شواهدی مبنی بر وجود گودال‌های شعله‌ور فضای باز در آشویتس- بیرکناو یافت نشده است.
برای مثال، کارلو ماتوگنو، انکار کننده ایتالیایی هولوکاست، برای اثبات اینکه کوره‌ها در آشویتس- بیرکناو نمی‌توانسته‌اند اجساد تقریباً ۹۰۰,۰۰۰ یهودی را سوزانده باشند، محاسبات پیچیده‌ای انجام داد. [۱] اما، محاسبات او نامربوط هستند. وقتی که تعداد جسدها آنقدر زیاد می‌شد که کوره‌های مرده‌سوزی از پس آن برنمی‌آمدند، اجساد در گودال‌های شعله‌ور فضای باز پشت اتاق جسدسوزی ۵ و خارج یکی از دو کلبه در پشت بیرکناو سوزانده می‌شدند.
واقعیت این است که:
شهادت شاهد عینی از جانب مرتکبین نازی و بازمانده‌های یهودی در خصوص وجود گودال‌های شعله‌ور در آشویتس- بیرکناو وجود دارد. به علاوه، عکس‌های هوایی و زمینی استفاده از گودال‌های شعله‌ور را بدون تردید اثبات می‌کنند.
شهادت در مورد مرده‌سوزی یهودیان مجارستانی در گودال‌های شعله‌ور فضای باز (اواخر ۱۹۴۴):
بین مه ۱۹۴۴ و نوامبر ۱۹۴۴ بیش از ۴۰۰,۰۰۰ یهودی از مجارستان به آشویتس- بیرکناو فرستاده شدند که در آنجا ۹۰ درصد آنها تقریباً بلافاصله در اتاق‌های گاز کشته شدند. حتی یکی از دو کلبه که قبلاً به عنوان اتاق گاز استفاده می‌شد، بازگشایی شد تا این کمبود ظرفیت را جبران کند.
فیلیپ مولر در یک یگان ویژه (سوندرکاماندو) به کار گرفته شد تا پشت اتاق گاز/جسدسوزی ۵ و در جنگل نزدیک کلبه‌ها، گودال‌های شعله‌ور فضای باز حفر کنند. این گودال‌های شعله‌ور فضای باز ۴۰ تا ۵۰ متر طول، حدود ۸ متر عرض و ۲ متر عمق داشتند. بالاخره آنها در کل نه گودال شعله‌ور بزرگ حفر کردند «تا بتوانند تعداد تقریباً بی‌شمار اجساد را بسوزانند.»[۲]
دکتر چارلز سیگیسموند بندل (Charles Sigismund Bendel) یک پزشک یهودی بود که به آشویتس- بیرکناو فرستاده شد و آنجا در یگان ویژه مردهسوزخانهها منصوب شد. در محاکمه برگن-بلزن (Bergen-Belsen) در ۱۹۴۵، بندل (Bendel) تأیید کرد که این گودال‌های شعله‌ور فضای باز تا چه اندازه سریع و کارآمد بوده‌اند. برای مثال، او به یاد آورد که یک گروه انتقالی یهودیان از ووچ (Lodz) لهستان طوری کشته شده و سوزانده شدند که: «من ساعت هفت صبح با دیگران رسیدم و دیدم که دود سفیدی هنوز از کانالها بلند می‌شود که نشان می‌داد طی شب یک کاروان کامل از اسرا از بین رفته اند یا کشته شده‌اند…آنها پشت مردهسوزخانه سه کانال به طول ۱۲ متر و عرض ۶ متر حفر کردند. بعد از مدت کمی مشخص شد که نتایج حاصله حتی در این سه کانال بزرگ به اندازه کافی سریع نیست، بنابراین آنها در وسط این کانال‌های بزرگ دو کانال ساختند تا از طریق آن چربی انسان در آن نفوذ کند تا اینکه کار سریع‌تر ادامه پیدا کند. ظرفیت این کانالها فوق‌العاده بود. مردهسوزخانه شماره ۴ می‌توانست ۱٬۰۰۰ نفر را در یک روز بسوزاند، ولی این سیستم کانالها قادر بود کار همین تعداد را در یک ساعت انجام دهد.»[۳]
در واقع، تصاویر بسیار کمیابی از این گودال‌های شعله‌ور فضای باز توسط یک عضو یگان ویژه ارائه شده است. این تصاویر که مخفیانه در اتاق گاز/جسدسوزی ۵ گرفته شده‌اند، زنانی را نشان می‌دهد که قبل از وارد شدن به اتاق‌های گاز به اجبار لخت شده و اعضای یگان ویژه اجساد را به سمت گودال‌های شعله‌ور فضای باز می‌کشند.[۴]
![Polish Jews being deported from Germany to Poland, 1938. Bundesarchiv, Bild 146-1982-174-27 / Großberger, H. / CC-BY-SA 3.0 [CC BY-SA 3.0 de (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/de/deed.en)], via Wikimedia Commons.](https://www.hdot.org/wp-content/uploads/2016/07/wiki_PolishJewsBeingDeported_KN4_500.jpeg)
یهودیان مجارستانی وارد شده به آشویتس. Bundesarchiv, Bild 183-N0827-318 / CC-BY-SA 3.0 [CC BY-SA 3.0 de (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/de/deed.en)]، در ویکی‌انبار.
شواهد گودال‌های شعله‌ور فضای باز در عکاسی‌های هوایی:
در ۸ ژوئیه ۱۹۴۴، هواپیماهای Luftwaffe (نیروی هوایی آلمان) بر فراز آشویتس- بیرکناو پرواز کرده و از منطقه عکس‌های شناسایی گرفتند. این تصویر به وضوح ستون دود برخاسته از پشت مردهسوزخانه/اتاق گاز ۵ را نشان می‌دهد.[۵]
ماتاگنو وجود گودال‌های شعله‌ور فضای باز را می‌پذیرد اما ادعا می‌کند که دود از سوزاندن زباله بلند می‌شود. [۶] در واقع، مردهسوزخانهها/اتاق‌های گاز ۲ و ۳ کوره‌های زباله‌سوزی داشتند که زباله آنجا سوزانده می‌شد. پری براد، عضو گشتاپو در آشویتس- بیرکناو، از نابودی یکجای مدارک در این زباله‌سوز‌ها به طور دوره‌ای صحبت کرده است.[۷] هنگام سوزاندن اسناد و زباله به گودال‌های شعله‌ور فضای باز نیاز نبود.
جان بال (John Ball)، انکار کننده کانادایی هولوکاست، استدلال می‌کند که عکس هوایی گرفته شده توسط متفقین در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۴، هنگامی که متفقین در سر راه خود برای بمباران اهداف کارخانه بر فراز آشویتس- بیرکناو پرواز می‌کردند، هیچ گودال شعله‌ور فضای باز نشان نداده است.[۸] این امر به این خاطر است که انتقال یهودیان طی این مدت تعلیق شد. لیست انتقال‌ها نشان می‌دهد که از ۱۷ ژوئن تا ۲۴ ژوئن هیچ قطاری حرکت نداشت، اما حرکت قطارها در ۲۵ ژوئن از سر گرفته شد. انتقال به آشویتس- بیرکناو سه یا چهار بار در روز انجام می‌شد. بسیاری از یهودیان مجارستانی به معنای واقعی کلمه در مسیر مرگ خود بودند. به علاوه، از ۲۰ تا ۲۷ ژوئن ۱۹۴۴ شواهدی از ثبت نام یهودیان مجارستان در اردوگاه به عنوان بردگان یافت نشده است که بازهم تعلیق فعالیت را اثبات می‌کند.
نتیجه‌گیری:
شواهد نشان می‌دهد که گودال‌های شعله‌ور فضای باز وقتی در آشویتس- بیرکناو استفاده می‌شدند که کوره‌های مرده‌سوزی جوابگو نبودند. شواهد شاهد عینی در مورد استفاده از گودال‌های شعله‌ور فضای باز وجود دارد. به علاوه، عکس‌های هوایی و زمینی استفاده از گودال‌های شعله‌ور فضای باز را اثبات می‌کنند.
یادداشت‌ها
[۱] کارلو ماتوگنو، آشویتس: پایان یک افسانه (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۴)، صفحات ۶-۳۲ به نحوی که در نوشته جان سی.زیمرمن به نام «از بین بردن اجساد در آشویتس: پایان انکار هولوکاست» در http://www.phdn.org/archives/holocaust-history.org/auschwitz/body-disposal/ خلاصه شده است. کتاب ماتوگنو را می‌توان از آدرس زیر دانلود کرد: http://www.scribd.com/doc/96633790/Auschwitz-End-of-a-Legend.
[۲]فیلیپ مولر، شاهد عینی آشویتس: سه سال در اتاق‌های گاز (ایوان آر.دی، ۱۹۷۹)، صفحه ۱۳۳. اثر روبرت یان ون‌پلت با عنوان گزارش ون‌پلت («هفت: آشویتس و انکار هولوکاست») را در آدرس زیر ملاحظه نماییدhttps://www.hdot.org.
[۳] روبرت یان ون‌پلت «گزارش ون‌پلت» («پنج: اعترافات، ۱۹۴۵-۴۷»)، https://www.hdot.org.
[۴] می‌توانید این تصاویر را درhttp://iconicphotos.wordpress.com/2010/09/02/the-sonderkommando-photos/ ببینید. می‌توانید در مورد منبع و اهمیت این تصاویر در «تصاویری علیه همه: چهار تصویر از آشویتس»ُ ترجمه جرج دیدی-هوبرمن (انتشارات دانشگاه شیکاگو، ۲۰۱۲) اطلاعات بیشتری کسب کنید.
[۵] برایان هارمون، «شیطانی در کار نیست: اشتباه محرز جان بال در تحلیل عکس هوایی» در http://www.phdn.org/archives/holocaust-history.org/see-no-evil/. در این سایت می‌توانید تصویر ۸ ژوئیه ۱۹۴۴ را در نمای بسته و کامل که دود در این مکان را نشان می‌دهد، ببینید.
[۶] کارلو ماتوگنو، «افراد اعدام‌شده با گاز در آشویتس: بازنگری‌های جدید پرساک» در http://www.vho.org/GB/c/CM/gcnewrev.html. همچنین، اثر جان سی.زیمرمن، با عنوان «امحای اجساد در آشویتس: پایان انکار هولوکاست» («گودال‌های شعله‌ور فضای باز و عکس‌های آنها، ۱۹۹۴»).
[۷] جان سی.زیمرمن، امحای اجساد در آشویتس» («فقدان مدارک»). اثر روبرت یان ون‌پلت با عنوان «گزارش ون‌پلت» («چهار: تصدیقات، ۱۹۴۵-۴۶») در https://www.hdot.org را نیز ببینید.
[۸] جان کلیو بال (John Clive Ball)، «شواهد عکس هوایی» («۵ـ۲ گورهای دسته‌جمعی و جسدسوزی‌های گروهی») در وب‌سایت http://vho.org/GB/Books/dth/fndaerial.html را ببینید.