Auschwitz-Birkenau Gaz Odaları: Hava Saldırısı Sığınakları

Auschwitz-Birkenau'daki gaz odalarının, Alman muhafızlar için hava saldırısı sığınağı olmadığını nereden biliyoruz?

Holokost inkârcılarının iddiası:

Auschwitz-Birkenau'daki krematoryumlar/gaz odaları aslında hava saldırısı sığınağıydı. İçerideki insanları zehirli gazdan korumak için gaz geçirmez kapılarla donatılmışlardı.

Bazı Holokost inkârcıları bu iddiaları meşhur etti. Northwestern Üniversitesi'nde elektrik mühendisliği profesörü ve Holokost inkârcısı olan Arthur Butz 1997 yılında, Birkenau'daki 2 ve 3 Numaralı Krematoryum/Gaz Odaları'nın "hava saldırısı sığınağına uyarlamak için ideal olduğunu… Auschwitz'de daha iyi başka bir seçenek olmadığını" iddia etti.[1] Samuel Crowell (rumuz) adlı başka biri, Almanların gaz savaşından çok endişe ettiğini ve bu korkunun "hem bomba hem de zehirli gaz saldırısından koruyacak şekilde yapılacak olan" hava saldırısı sığınaklarının tasarımına yansıtıldığını ileri sürmektedir. Crowell; gaz geçirmez kepenkleri, gözetleme delikli gaz geçirmez kapıları ve gaz dedektörlerini ciddiye almayarak, bunların "kriminal" açıdan önemsiz ve "tehlikesiz" şeyler olduğunu iddia etmektedir.[2]

Londra'daki Yüksek Mahkeme'nin 2000 yılında Holokost inkârcısı, ırkçı ve antisemit ilan ettiği David Irving, Auschwitz-Birkenau'daki yetkililerin neden böyle "tehlikesiz" gaz geçirmez kapılar ve gaz dedektörleri sipariş ettiğini (1942'nin sonlarından 1943'ün başlarına kadar) açıklamak için, 2000 yılında Londra'da görülen iftira davasında şunu iddia etmiştir: "Hava saldırısı sığınaklarının planlarıyla ilgili pek çok dosya, bomba sığınaklarının inşasına ait ölçümler ve hesaplamalar var. Ağustos 1942'den itibaren yoğun hava saldırıları vardı."[3]

Gerçekler şunlardır:

Naziler Ana Kamp'taki (Auschwitz I) 1 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası'nı 1942 yılının bir bölümünde gaz odası olarak kullandı. Kasım 1944'te burası Nazilerin hava saldırısı sığınağına dönüştürdüğü tek gaz odası oldu. Birkenau kampındaki krematoryum/gaz odalarının hava saldırısı sığınağı olarak kullanıldığına dair hiçbir kanıt yoktur, bunlar çok uzaktaydı ve böyle bir amaç için kullanıma uygun değildi. Bunun yerine kamp idaresi, Birkenau çevresine daha küçük sığınaklar kurmuştu. Gaz geçirmeyen kapı meselesi, Naziler bu kapıları hava saldırısı sığınakları meselesi ortaya çıkmadan 22 ay önce sipariş ettikleri için, laf kalabalığından başka bir şey değildir.

Müttefiklerin Auschwitz-Birkenau bölgesine yaptığı hava saldırılarının geçmişi:

Müttefiklerin Auschwitz-Birkenau bölgesine yaptığı hava saldırısı savaşın sonlarında gerçekleşmiştir. Müttefik uçakları Ağustos 1944'te Auschwitz-Birkenau semalarında görülmüştür. Müttefikler; 20 Ağustos, 13 Eylül, 18 Aralık ve 26 Aralık 1944'te Buna sentetik kauçuk fabrikası ve I.G. Farben sanayi kompleksi yakınlarına hava saldırıları düzenlemiştir. Bu büyük fabrikalar, Auschwitz-Birkenau'nun köle iş gücünü edindikleri alt kamplarıydı.

Müttefikler Buna and I.G. Farben yolunda, Ana Kamp ve Birkenau üzerinde uçarken keşif fotoğrafları çekti. 13 Eylül 1944 günü yapılan saldırıda bir hedefleme hatası, bombaların Auschwitz-Birkenau'nun kamp alanına düşmesine ve Ana Kamp'ta 15 SS mensubu ile 40 mahkumun, Birkenau'da ise 30 sivil işçinin ölmesine neden oldu.

Auschwitz-Birkenau'daki hava saldırısı sığınaklarının geçmişi:

1943 yılı sonlarında Auschwitz-Birkenau'daki Merkez İnşaat Ofisi, Berlin'den gelen emirler üzerine Ana Kamp'ta ve Birkenau'da hava saldırısı sığınakları inşa etmeye başladı. Birkenau'da bir ve iki kişilik sığınaklar inşa etmeye karar verdiler. Bu sığınaklar kamp çevresine düzenli aralıklarla yerleştirildi. Bu daha küçük kişisel sığınakların bir avantajı vardı: Esirlerin tutulduğu binalara yakın ve bu yöne doğru açık olduklarından, SS muhafızları bu sığınakları kullanırken çevreyi savunmaya da devam edebiliyordu.[4]

Auschwitz I'deki (Ana Kamp) 1 Numaralı Krematoryum/Gaz odası, SS muhafızları hızlı bir şekilde oraya sığınabildiğinden, hava saldırısı sığınağı için en uygun tercihti. Bir zamanlar Zyklon B dökülen çatıdaki delikler doldurulmuştu. Hava saldırısı sığınağı planı, Eylül 1944 tarihliydi ve gaz odasına ilave duvarlar yaptıklarını gösteriyordu. Bunun sebebi, beton çatıyı daha iyi desteklemek ve bomba düşmesi durumunda hasarı en aza indirmekti. Zaten gaz geçirmez kapısı vardı ve acil çıkış için fazladan bir kapı eklenmişti. Başka bir yapı gerekli değildi.[5]

Son olarak, Ana Kamp'taki 1 Numaralı Krematoryum/Gaz odası, hava saldırısı sığınağı olarak kullanılmaya çok uygun olmasına rağmen Birkenau'daki dört krematoryum/gaz odası hava saldırısında işe yaramayacak kadar uzaktaydı. SS mensuplarının bir kısmı oraya sığınmak için 1,5 km koşmak zorunda kalacaktı. Muhafızlar da saldırı sırasında görev yerlerini terk etmek zorunda kalacaktı.[6] Naziler 176 beton birimi bu yüzden çevreye dağıtılmış bireysel birimlere dönüştürdü.[7]

Holokost inkârcıları, Auschwitz-Birkenau yetkililerinin neden 1942 gibi erken bir tarihte hava saldırısı sığınakları inşa etmeyi planladığını söylüyor?

Birkenau'daki hava saldırısı sığınaklarının 1942 sonları ile 1943 başlarında inşa edildiğini iddia etmek Holokost inkârcıları için önemlidir. Bu iddiada bulunarak gaz geçirmez kapılar, kepenkler ve gaz dedektörleri gibi toplu katliam kanıtlarına karşı çıkılması hava saldırısı sığınaklarının masumane kullanımına yorulabilir. Bu malzemelerin kısmi bir listesinde şunlar bulunmaktadır:

• 1 Ocak 1943, 2 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası için üç adet gaz geçirmez kapı sipariş edildi.[12]

• 26 Şubat 1943'te, Topf & Son'dan[13] telgrafla on adet gaz dedektörü sipariş edildi. Gaz odalarına girip cesetleri çıkarmanın ne zaman güvenli olacağını belirlemek için gaz dedektörlerine ihtiyaç olacaktı.

• 31 Mart 1943'te, 3 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası için bir adet gaz geçirmez kapı sipariş edildi.[14]

Naziler, bu malzemelerin hepsini 1943 yılı başlarında gaz odaları için sipariş etti. Ama Auschwitz-Birkenau yetkilileri resmî hava saldırısı sığınaklarını Ekim/Kasım 1944'te, 22 ay sonra inşa etmeye başladı. Aynı şekilde, 1943 yılında Birkenau çevresine dağıtılan küçük boyutlu, tek kişilik, açık hava saldırısı sığınakların hiçbirinin gaz geçirmez olması gerekmiyordu.

Auschwitz-Birkenau'daki hava saldırısı sığınaklarının varlığı hakkında ortaya çıkan önemli belgeler :

Irving, Auschwitz-Birkenau'daki Merkez İnşaat Ofisi'nin dosyalarının, Almanların 1942 yılı ortalarından itibaren yapılan Müttefik hava saldırılarına karşı önlemler almayı düşündüğünü gösterdiğini iddia etmektedir. Irving, Almanların "kampta sığınaklar, siperler ve diğer Hava Saldırısı Önlemleri'nin (ARP) inşaatını düşünmeye başladıklarını" öne sürmektedir."[8] Belki de Auschwitz-Birkenau yetkililerinin 1942 yılında yapılacak daha sonraki hava saldırıları olasılığını "göz önüne aldıklarını" ileri sürmektedir.

Ancak Nazilerin kayıtları, Ekim 1943'e kadar hava saldırısı sığınağı inşa etmeyi ciddi şekilde düşünmediklerini göstermektedir. Sığınakları, 13 Eylül'de yapılan hava saldırısından sonra, Ekim/Kasım 1944'te inşa etmeye başladılar. 2000 yılında Londra'da yapılan Irving-Lipstadt/Penguin iftira davası için Nazi belgesel kanıtlarını inceleyen Robert Jan van Pelt'e göre, "Belgelerin hiçbirinde bir krematoryumdan, morgdan veya bir krematoryumun morgunun hava saldırısı sığınağına dönüştürülme planından bahsedilmemektedir. Dahası, belgelerin hiçbirinde Kasım 1943'ten önce Auschwitz kamplarının hiçbirinde bir hava saldırısı sığınağı inşaatının planlandığından veya başladığından da bahsedilmemektedir."[9] Hangi hazırlıkların yapılması gerektiğine dair temel tartışmaların yapıldığı, 9 Kasım 1943'te düzenlenen bir toplantının bildirisinde, hava saldırısı sığınağı inşa edildiğinden ilk kez bahsedilmektedir. O toplantıya ait bir bildiri, sadece hastane ameliyat odası için bir siperin inşasına yeni başlanıldığını belirtmektedir.[10] Van Pelt şu sonuca varmıştır: "Kasım 1943'ten önce Auschwitz'deki tek endişe konusu, kampın karartma kurallarına bağlı olmasını sağlamak ve çeşitli binalara yangın söndürücüler kurup bunların bakımını yapmak, yangın bombası saldırısı durumunda su rezervi işlevi görecek yangın göletleri oluşturmak gibi önleyici tedbirlerin alınması sorunuydu."[11] Bu nedenle Irving'in, Müttefiklerin hava saldırılarının 1942'den beri sürdüğüyle ilgili aciliyet duygusu iddiası, kanıtlarla desteklenmiyordu.

Auschwitz-Birkenau'daki gaz odaları kapılarının dışarı doğru açılmasının nedeni:

Naziler, 2 ve 3 Numaralı Krematoryum/Gaz Odalarını ilk tasarladıklarında kapılar morg odalarına doğru açılıyordu. Mevcut taslaklarda görüldüğü üzere, odalarda değişiklik yapıp morgdan gaz odasına dönüştürdüklerinde, kapılar odanın dışına doğru açılacak şekilde yeniden tasarlandı.[15] Kapılar bu şekilde tasarlandı, çünkü tersi olsaydı Sonderkommando'lar kapıları açıp kurbanlarının cesetlerini dışarı çıkaramayacaktı. Kapının yanında ölen kurban, kapının açılmasını engellerdi. Buna karşın hava saldırısı sığınaklarının kapıları içeri doğru açılacak şekilde tasarlanmıştı. Kapının önüne enkaz yığılması durumunda içeridekilerin mahsur kalmaması için böyle yapılmıştı.

Yalnızca, 1941 sonları ile 1942 sonları arasında kısa bir süre gaz odası olarak kullanılan, Ana Kamp'taki 1 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası hava saldırısı sığınağı olarak değiştirildi (Kasım 1944). Kanıtlar, Birkenau'daki 2 ve 3 Numaralı Krematoryum/Gaz Odalarının hiçbir zaman hava saldırısı sığınağı olmadığını ortaya koymaktadır. Kapılar içeri değil, dışarı doğru açılacak şekilde tasarlanmıştı, oysa hava saldırısı sığınağı olsaydı tam tersi olurdu. 2 ve 3 Numaralı Krematoryum/Gaz Odası için gaz geçirmez kapılar ve gaz dedektörleri 1943 başlarında sipariş edildi. Auschwitz-Birkenau yetkilileri Ekim/Kasım 1944'e yani siparişlerden yaklaşık 22 ay sonrasına kadar, hava saldırısı sığınağı inşa etmeyi ciddi şekilde düşünmediler. Holokost inkârcılarının, gaz odası binalarının hava saldırısı sığınağı olduğuna dair iddiası kanıtlarla desteklenmemektedir. Robert Jan van Pelt şu şekilde özetlemektedir: "Crowell'in o alanların, kullanılmak bir yana, hava saldırısı sığınakları olarak tasarlandığına dair iddiasını destekleyecek hiçbir kanıt parçası yoktur."[16]

NOTLAR

[1] Arthur R. Butz, "Vergasungskeller" (Gaz Odası) http://codoh.com/library/document/1026.

[2] Samuel Crowell, "Wartime Germany's Anti-Gas Air Raid Shelters: A Refutation of Pressac's 'Criminal Traces" (Savaş Zamanı Almanyası'nın Gaza Karşı Koruyan Hava Saldırısı Sığınakları: Pressac'ın "Kriminal İzlerinin" Çürütülmesi) www.ihr.org/jhr/v18/v18n4p-7_Crowell.html.

[3] Belge, 8. Gün, 11 Ocak 2000, s. 101 https://www.hdot.org.

[4] Bu küçük sığınakların fotoğrafı http://nizkor.org/ftp.cgi/camps/auschwitz/images/1998/Keren/air-shelter.jpg adresinde görülebilir.

[5] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 316, bkz. Eylül 1944 tarihli zemin planı.

[6] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 314.

[7] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 319.

[8] Belge, 32. Gün, 15 Mart 2000, s. 178 https://www.hdot.org. Ayrıca bkz. David Irving, "New Documents on Air Raid Shelters at Auschwitz Camp" (Auschwitz Kampı'ndaki Hava Saldırısı Sığınakları Hakkında Yeni Belgeler) www.fpp.co.uk/Auschwitz/docs/LSKeller/MoscowDocs.html (belgeler Almancadır). Belgelerin İngilizce çevirileri için bkz. "Documents from Moscow Archives describe building of air-raid shelters at Auschwitz-Birkenau in 1943-44" (1943-44'te Auschwitz-Birkenau'daki hava saldırısı sığınaklarını tarif eden Moskova Arşivleri belgeleri) at http://codoh.com/library/document/908.

[9] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 326, 327.

[10] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 328.

[11] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 328.

[12] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 314, 401.

[13] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 311, 401.

[14] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 314, 315.

[15] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 377.

[16] Robert Jan van Pelt, The Case for Auschwitz: Evidence from the Irving Trial (Auschwitz Davası: Irving Duruşmasının Kanıtları) (Indiana Üniversitesi Yayınları, 2002), s. 317.