Bu yayın şu dillerde de okunabilir: English Français Español العربية فارسی Русский
Krematoryum fırınlarının arızalanmasının yaklaşık 900.000 Yahudi'nin yakılmasını engellemediğini nereden biliyoruz?
Holokost inkârcılarının iddiası:
Auschwitz-Birkenau'daki krematoryum fırınları o kadar sık arızalanırdı ki, yakılabilecek ceset sayısı önemli ölçüde azalmıştı.
Örneğin, İtalyan Holokost inkârcısı Carlo Mattogno, 675.000 cesedin yakılması için "tüm odaların yangına dayanıklı duvarlarının en az dört yedeğinin bulunması gerektiğini" ileri sürmektedir. Bunun için 256 ton yangına dayanıklı duvar malzemesi ve 7.200 saat iş gücü gerekirdi. Auschwitz inşaat raporlarında, kamp idaresinin böyle pahalı projelere giriştiğine dair hiçbir emare yoktur. Bu nedenle Mattogno, "675.000 cesedin yakılmasının teknolojik açıdan imkansız olduğu ve dolayısıyla Auschwitz-Birkenau'da toplu imha yapılmadığı" sonucuna ulaşmıştır. [1]
Gerçekler şunlardır:
Auschwitz-Birkenau'daki krematoryum fırınları sürekli çalışır halde olduğundan, tamirat gerektiren arızalara neden olurdu. Kolayca onarılan bu arızalar, toplu katliamın hızını kesemezdi. Keza, ceset sayısı fırınların kapasitesini aştığında, açık hava yakma çukurları kullanılırdı.
Fırınların bakımı hakkındaki birincil kaynak belge:
Auschwitz-Birkenau'nun Merkez Bina İdaresi şefi Karl Bischoff, 28 Haziran 1943 günü önemli bir Nazi Alman mühendisi olan Hans Kammler'e bir mektup gönderdi. Mektupta, Auschwitz-Birkenau'daki fırınların sürekli olarak ideal bir şekilde çalışması gerektiği belirtilmektedir. Gerçekten de arızalar yaşanmıştır.
Aşırı ve yanlış kullanım, alev gömleklerindeki ve bacalardaki tuğlaların çatlamasına veya kırılmasına yol açmıştır. Bu hasarlar, bakım veya tamirat gerektirmiştir. Ancak tamiratların çoğu alelacele yapılmıştır. Fırınları yakan Sonderkommandos üyesi Filip Muller, çatlakları onarmak için özel bir şamot macunu kullandıklarını anımsadığını belirtmiştir.[2]
Failin diğer yakma yöntemleriyle ilgili ifadesi:
Yakılacak ceset sayısı, fırınların kapasitesini aştığında açık hava yakma çukurları kullanılırdı. Auschwitz-Birkenau'daki bir Gestapo üyesi olan Pery Broad şunları söylemiştir: "Dört krematoryum son raddeye kadar kullanılırdı. Aşırı kullanım yüzünden fırınlar sürekli arızalanırdı… Yapılabilecek bir şey yoktu, krematoryumun arkasında kocaman yığınlar halinde duran binlerce cesedi ortadan kaldırmak için yeniden odun yığınları kullanılması gerekiyordu… Hiç mola vermiyorduk."[3]
Chmee2 veya Mikee tarafından (Kendi çalışmaları) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], Wikimedia Commons aracılığıyla
Bu nedenle, günde 8.000 ila 10.000 Macar Yahudisinin öldürüldüğü 1944 yılının ortalarında olduğu gibi, ceset sayısı fırınların kapasitesini aştığında, terk seferde binlerce cesedin yakıldığı toplu yakma işlemi için Naziler çareyi açık hava yakma çukurlarında aramıştı.
Sonuç:
Auschwitz-Birkenau'daki krematoryum fırınlarına tamirat ve bakım yapılması gerektirmiştir ancak Mattogno'nun iddia ettiği ölçüde değil. Dahası, cesetleri ortadan kaldırmak için açık hava yakma çukurları gibi başka yöntemler de vardı. Bu çukurlarda tek seferde binlerce ceset yakılabiliyordu. Görgü tanığı ifadeleri, Auschwitz-Birkenau'daki aralıksız cinayet hattının varlığını doğrulamaktadır.
NOTLAR
[1] Carlo Mattogno, Auschwitz: The End of a Legend: A Critique of J.C. Pressac (Auschwitz: Efsanenin Sonu: Bir J.C. Pressac Eleştirisi) (Tarihî İnceleme Enstitüsü, 1994), s. 30.
[2] Filip Müller, Eyewitness Auschwitz: Three Years in the Gas Chambers (Auschwitz Görgü Tanığı: Gaz Odalarında Üç Yıl) (Ivan R. Dee, 1979), s. 124 ve John C. Zimmerman, "Body Disposal at Auschwitz: The End of Holocaust Denial" (Auschwitz'de Cesetlerden Kurtulma: Holokost İnkârının Sonu) ("Cremation Capacity") (Ceset Yakma Kapasitesi) http://www.phdn.org/archives/holocaust-history.org/auschwitz/body-disposal/.
[3] SS’in Gözünden KL Auschwitz (Auschwitz-Birkenau Devlet Müzesi, 1995), syf. 137.