Auschwitz-Birkenau Krematoryumu: Yakma İşlemi İçin Kok Kömürünün Bulunması

Auschwitz-Birkenau'da, 900.000 Yahudi kurbanın cesetlerini yakmaya yetecek kadar kömür var mıydı?

Holokost inkârcılarının iddiası:

Gaz odalarında öldürülen yaklaşık 900.000 Yahudi'nin cesetlerini yakmak için, Auschwitz-Birkenau'da hiçbir zaman yeterince kömür olmamıştır.[1]

David Irving'in Penguin Books Ltd. ve Deborah Lipstadt'a açtığı davada (2000), Holokost inkârcısı David Irving, Auschwitz-Birkenau'da kullanılan kok kömürü miktarının, yüzbinlerce mahkumu öldürmeyi ve yakmayı imkansız hale getirdiğini iddia etmiştir. Irving duruşmada uzmanları ve tanıkları kendisi sorgulamıştır. Auschwitz-Birkenau konusunda uzman olan Robert Jan van Pelt'i sorgulaması sırasında Irving, tanık kürsüsüne bir şişe su koymuş ve şu soruyu sormuştur: "Bu şişlerden birine sığdırabileceğiniz kadar kömürle bir cesedi yakabileceğinize gerçekten, samimi olarak inanıyor musunuz, söylediğiniz şey bu mudur?"[2] Irving bu soruyu sorarak, sözde kok kömürü yetersizliğinin, bir milyondan fazla kişinin öldürülmesini ve yakılmasını imkansız hale getirdiğini iddia etmeyi planlamıştır.

Gerçekler şunlardır:

Kayıtlar eksik olduğu için, Auschwitz-Birkenau'ya ne miktarda kok kömürü götürüldüğünü bilmiyoruz. Auschwitz-Birkenau'da ne kadar kullanıldığını hesaplama girişimleri boşa çabalamaktır. Önemli gerçeklerin de göz önünden bulundurulması gerekmektedir. (1) Aynı anda birden çok ceset yakılmıştır. (2) Fırınlar aralıksız olarak kullanılmıştır. (3) Naziler tarafından alternatif yakıtlar ve açık hava yakma çukurları da düzenli olarak kullanılmıştır. Bu gerçekler, kok kömürü miktarını konu dışı hale getirmektedir.

Auschwitz-Birkenau'daki krematoryum fırınlarına yakıt sağlamak için ihtiyaç duyulan kok kömürü miktarı:

Holokost inkârcısı David Irving, bir cesedi yakmak için 30-35 kilogram kok kömürü gerektiğini iddia etmiştir. Irving 1993 yılında, Auschwitz-Birkenau'ya gönderilen kok kömürüne ait rakamsal verileri yayınlamıştır. Bu rakamların Moskova arşivlerindeki belgelere dayandığını iddia etmiştir. Irving'e göre bu rakamlar, Auschwitz-Birkenau'ya 1940 ila 1944 yılları arasında toplam 2.188 ton kok kömürü gönderildiğini göstermektedir. Irving, bu miktardaki kok kömürünün 900.000 Yahudi'nin cesedini yakmak için yeterli olmadığını ileri sürmektedir. İtalyan Holokost inkârcısı Carlo Mattogno bile Moskova arşivlerinden alınan bu sözde kayıtların varlığını doğrulayamamıştır. Irving gerçek belgeleri hâlâ yayınlamamış veya dağıtmamıştır.[3]

Bilim adamları Auschwitz-Birkenau'ya gönderilen kok kömürünün mevcut kayıtlarının eksik olduğunu göstermiştir. Kayıtlar yalnızca 16 Şubat 1942'den Ekim 1943'e kadar sürmektedir ve arada önemli bir boşluk vardır. Bu kayıtlar 240 sevkiyatta 497 ton kok kömürü götürüldüğünü göstermektedir.[4]  Ancak tam kayıtlar olmadan Auschwitz-Birkenau'daki ortalama kok kömürü kullanımını hesaplamak imkansızdır. Irving'in iddiası, iddiayı desteklemek için gereken kritik deliden yoksundur.

Auschwitz-Birkenau'ya gönderilen toplam kok kömürü miktarını bilmiyor olsak da, diğer önemli gerçekleri biliyoruz. Auschwitz-Birkenau'daki ceset yakma Sonderkommando'larından birine mensup olan Henryk Tauber, kok kömürü kullanımına ilişkin olarak şöyle demiştir, "…kok kömürünü ilk başta, vücuttaki yağın alev alması sayesinde kendi kendine yanan yağlı cesetler için fırının ateşini yakmakta kullandık. Zaman zaman, kok kömürü eksik geldiğinde alev gömleklerinin altındaki kül kovalarına saman ve odun koyardık ve vücut yağı yanmaya başlayınca, diğer cesetler kendiliğinden alev alırdı."[5] Tauber'in ifadesine göre, kullanılan kok kömürü miktarıyla, yakılabilecek ceset sayısı arasında doğrudan bir uygunluk yoktu. Ateşler yanlama başlayınca, daha fazla ceset yakmak için ceset miktarı kadar kok kömürü gerekmiyordu.

Fırınların, sürekli çalıştırılmaları durumunda yakıt miktarını azaltacak şekilde tasarlandığına dair kanıtlar vardır. Topf & Sons'un 11 Mart 1943 tarihli notundan kritik bir kanıt elde edilmiştir. Topf & Sons, Auschwitz-Birkenau'da kullanılan fırınları tasarlamış ve imal etmiştir. "Krematoryum II K L için tahmini kok kömürü kullanımı," başlıklı notta, fırınların sürekli olarak çalıştırılması durumunda kok kömürü kullanımının "üçte bir azaltılabileceği" belirtilmiştir.[6]

Ayrıca, Auschwitz-Birkenau'da cesetlerden kurtulmak için her zaman kok kömürü kullanılmadığını biliyoruz. Örneğin, Naziler 1944 yılı sonlarında, günde 8.000 ila 10.000 Macar Yahudisi öldürmüştür. Bu, sözde Macar Eylemi'nin zirvesiydi ve yakılması gereken ceset sayısı fırınların günlük kapasitesini aşıyordu. Krematoryum/Gaz Odası 5'in arka tarafında ve bir köy evinin (1942 yılında faaliyete geçen dört gaz odasından önce gaz odası olarak kullanılmıştır) yanında açık hava yakma çukurları kazıldı.

Sonuç:

Kayıtlar eksik olduğu için, Auschwitz-Birkenau'ya ne miktarda kok kömürü götürüldüğünü bilmiyoruz. Bu nedenle, gerekli yakıtın tam miktarını hesaplama girişimleri boşunadır. Benzer şekilde, zaten gösterildiği üzere, başka birkaç etken de önem arz etmektedir. (1) Aynı anda birden çok cesedin yakılması, (2) fırınların aralıksız olarak kullanılması ve (3) başka yakıt kaynaklarının ya da açık hava yakma çukurlarının kullanılması, kok kömürünün tam miktarını konu dışı hale getirmektedir. Auschwitz-Birkenau'da bir milyondan fazla insan toplu halde infaz edilmiş ve ortadan kaldırılmıştır.

NOTLAR

[1] Kok kömürü, kömürün bir miktar yabancı madde içeren ve yüksek karbon içeriğine sahip formudur. Ham kömürden daha verimli yanar.

[2] Belge, Gün 9, 25 Ocak 2000, s. 148 https://www.hdot.org "Gündelik belgeler."

[3] John C. Zimmerman, "Auschwitz'de Cesetlerin Ortadan Kaldırılması: Holokost İnkârının Sonu" ("Yakıt Tüketimi") http://www.phdn.org/archives/holocaust-history.org/auschwitz/body-disposal/

[4] John C. Zimmerman, "Auschwitz'de Cesetlerin Ortadan Kaldırılması: Holokost İnkârının Sonu" ("Yakıt Tüketimi").

[5] Robert Jan van Pelt, Van Pelt Raporu ("IV Şahitlikler, 1945-46") https://www.hdot.org. Ayrıca bkz. John C. Zimmerman, "Auschwitz'de Cesetlerin Ortadan Kaldırılması: Holokost İnkârının Sonu" ("Yakıt Tüketimi").

[6] John C. Zimmerman, "Auschwitz'de Cesetlerin Ortadan Kaldırılması: Holokost İnkârının Sonu" ("Yakıt Tüketimi").