Einsatzgruppen: Toplu Mezarlar Var

Doğu Avrupa'da öldürülen Yahudilerin toplu mezarlarını bulduk mu?

Holokost inkârcılarının iddiası:

Doğu Avrupa'da yapılan toplu katliamların, toplu mezar veya cesetler biçiminde fiziksel kanıtları bulunamamıştır. Ne Sovyetler ne de Polonyalılar "sadece birkaç bin cesedin bile olduğu herhangi bir toplu mezar bulabilmiştir. . ."[1]

Örneğin, Alman Holokost inkârcısı Germar Rudolf, Litvanya'nın Marijampole şehri halkının 1996 yılında kendi şehirlerinde öldürülen Yahudiler için bir anıt dikmeye teşebbüs ettiklerini anlatmaktadır. Rudolf'a göre, şehir halkı "on binlerce" Yahudi'nin güya gömülmüş olduğu toplu mezarı aramış ancak bulamamıştır. Kaynağı, bir Litvanya gazetesinde yayınlanan makaleydi.[2] Marijampole'de bir tane olsun toplu mezar bulmak için bu "hatayı" devam ettiren İsveçli Holokost inkârcısı Jürgen Graf, böyle olayların "". . .iddia edilen sayıda Yahudi'nin toplu halde öldürülmediğinin kesin kanıtı"olduğunda ısrar etmektedir.[3]

Gerçekler şunlardır:

Einsatzgruppen ve işbirlikçileri Sovyetler Birliği'nin kalbine doğru ilerlerken (Barbarossa Operasyonu) Doğru Avrupa genelinde Yahudileri öldürdü. Naziler Haziran 1941'den sonra; Litvanya, Letonya, Ukrayna, Kırım ve Sovyet kontrolünde bulunan diğer bölgeleri işgal etti. Öldürülen Yahudilerin cesetleriyle doldurulmuş binlerce toplu mezar bulunmaktadır. 2013 yılında Yad Vashem'in yürüttüğü bir proje sırf Ukrayna'nın bir bölümünde 1.590 toplu mezar belgelemiştir. Kendisini Ukrayna'da yapılan Yahudi katliamlarını belgelemeye adamış olan Rahip Patrick Desbois de toplu mezarlar bulmuş ve belgelemiştir. Holokost inkârcılarının aksine, bir Litvanya gazetesinde yayınlanan makalede yanlış şekilde bildirildiği gibi, Marijampole'de "kayıp" toplu mezar yoktur. Toplu mezar öngörülen konumundan 90 metre uzakta bulunmuştur.

Marijampole Yahudilerinin öldürülmesi hakkındaki gerçekler:

Naziler Marijampole'ye 23 Haziran 1941, Pazar günü girdi. O yılın Ağustos ayında Naziler, Yahudi erkeklerine Shesupe Nehri'ndeki süvari koğuşlarının arkasında hendekler kazdırdı. 1 Eylül 1941 günü yaklaşık 5.000 Marijampole'li Yahudi'ye, çalışabilecekleri büyük bir gettoya gönderilecekleri için eşyalarını toplamaları söylendi. Daha sonra nehirdeki koğuşlara sokularak vuruldular ve önceden kazdıkları çukurlara gömüldüler. Katliamı Karl Jäger'in komutasındaki Einsatzkommando 3 (Einsatzgruppe A'ya bağlı) gerçekleştirdi.[4] Jäger'in raporu [5] Marijampole'deki katliamı şu şekilde özetledi:

1.763 Yahudi erkek

1.812 Yahudi kadın

1.404 Yahudi çocuk

(Aralarında akıl hastalarının ve Yahudi ile evlenme suçu işlemiş bir Alman kadının da bulunduğu 111 başka kişi daha vuruldu).

Marijampole'deki "kayıp" toplu mezar hakkındaki gerçekler:

Sonuç olarak mezarın "kayıp" olmadığı ortaya çıktı. Yetkililer mezarı, araştırdıkları ilk bölgeden 90 metre uzakta buldu. Oraya bir anıt dikildi. Holokost inkârcıları Marijampole'yi asıl "kayıp" toplu mezar örnekleri olarak kullanarak, bu gerçeği duyurmadılar.

Doğu'daki binlerce toplu mezarın varlığı hakkındaki gerçekler:

Litvanya, Letonya, Ukrayna, Kırım ve diğer Sovyet topraklarında binlerce toplu mezar vardır. Yad Vashem, Nazilerin Reichskommissariat Ukrayna dedikleri bölgede (Almanların işgal ettiği karasal alanın yaklaşık 1/6'sı) bulunan toplu mezarları tespit etmek için bir proje yürütmektedir. Proje devam etmektedir ancak sadece Reichskommissariat Ukrayna için oluşturulan kısmi bir liste, tespit edilen 1.500'den fazla toplu mezar içermektedir (Şubat 2013 itibarıyla). Liste; GPS koordinatlarını, kasabanın veya katliam bölgesinin adını ve orada gerçekleştirilen infazların açıklamasını ayrıntılı olarak vermektedir.[6]

Daha belirgin olarak, Yad Vashem raporu Reichskommissariat Ukrayna'yı 17 bölgeye ayırmaktadır. Örnek vermek gerekirse listedeki 17 bölgeden biri, aynı addaki şehri ve civar bölgeyi kapsayan Zhitomir bölgesidir. Yad Vashem bu Zhitomir bölgesinde; Andrushevka, Baranovka, Barashi, Bazar, Berdichev, Chernyakhov, Chervonoye, Chudhov, Dzerzhinsk, Khodorkov, Kolodyanka, Korosten, Lyubar, Miropol, Novograd Volynskiy, Radomyshl, Ushomir ve Yanushpol kasabaları yakınlarındakiler de dahil 105 mezar alanı tespit etmiştir. Bu yalnızca Zhitomir bölgesindeki kasabaların ve infaz bölgelerinin kısmı bir listesidir.[7]

Yad Vashem'in projesi bir yana, savaş sonrası Sovyet komisyonu olan Olağanüstü Durum Komisyonu, Zhitomir kasabası yakınlarındaki ormanlık alanda altı toplu mezar bulmuştur. Her iki cinsiyetten ve farklı yaşlarda 962 ceset çıkarmışlardır. Kasabanın yakınındaki başka bir alanda 13 toplu mezar daha bulmuşlardır. Bunları da açıp, cesetleri incelemişlerdir. Bu mezarlarda 20.000 kadar ceset olduğunu tahmin etmişlerdir.[8] Komisyon gerçek mezarları kazmış ve cesetleri fiziksel olarak sayıp adli incelemeye almıştır.

Naziler, Zhitomir bölgesindeki mezalimlerini belgelemiştir:

Einsatzgruppe C tarafından yazılan Operasyonel Durum Raporlarında:

ODR No. 47 (9 Ağustos 1941): "Zhitomir'de son birkaç günde çoğu sabotajcı ve siyasi görevli, yaklaşık 400 Yahudi tasfiye edildi."[9]

ODR No. 86 (17 Eylül 1941): "Zhitomir Yahudilerinin isyanına karşılık misilleme tedbiri olarak 266 Yahudi tasfiye edildi. Geceleri karartma uygulamalarını bile sabote ederek, Rus hava saldırısı sırasında pencerelerini aydınlattılar."[10]

ODR No. 106 (7 Ekim 1941): "19 Eylül 1941 günü, saat 4'ten [sabah] itibaren Yahudi mıntıkası [Zhitomir], bir akşam önce 60 Ukraynalı milis tarafından kuşatılıp bloke edildikten sonra boşaltıldı. Nakil [tehcir] bir kısmını askeri karargahın, bir kısmını Zhitomir şehir idaresinin verdiği 12 kamyonla gerçekleştirildi. Nakil tamamlandıktan ve 150 mahkumun yardımıyla gerekli hazırlıklar yapıldıktan sonra, 3.145 Yahudi kaydedildi ve vurularak öldürüldü. Eylem sırasında el koyulan yaklaşık 25-30 ton çarşaf, giysi, ayakkabı, tabak vs. dağıtılmak üzere Zhitomir'deki NSV yetkililerine teslim edildi. Değerli eşyalar ve paralar Sonderkommando 4a'ya götürüldü. "[11]

Zhitomir bölgesindeki Yahudi katliamıyla ilgili görgü tanığı kanıtları:

Zhitomir'de yerleşik askeri yargıç Dr. Artur Neumann'a birinin asılacağı haberi verildi. İnfazdan sonra gözlemleri şöyle oldu:

". . .yoldan biraz uzakta bir grup insan toplanmıştı. . . Oraya ulaşınca şu manzarayla karşılaştım: Toprağa on-on beş metre uzunluğunda [33 fite 49 fit] ve yaklaşık dört metre [13 fit] genişliğinde bir hendek kazılmıştı. . . Hendekten yaklaşık 15 metre [49 fit] uzakta SS teşkili mensuplarından oluşan bir sıra insan duruyordu. Yerel halktan bir seferde on-on iki kişi bu mezarın önüne götürülüyor ve yüzlere mezara, sırtları SS idam mangasına dönük olarak şekilde sıraya geçiyorlardı. . . Ateş emri verildi ve idam mangası tarafından vuruldular. Derhal mezarın içine düştüler. İdam mangasının yan tarafında, belki yirmi metre [66 fit] mesafeden üç ya da dört infaz izledim. . . Her yaştan insan vurulmuştu. Aralarında kadınlar da vardı. Sonradan dış görünüşlerinden anladım ki, bu insanlar partizan, casus veya o tür bir şey değil, neredeyse tamamı Yahudi'ydi. . . İnfazdan sonra hendekte sağ kalanları vuran bir veya iki SS nişancısı olduğunu da hatırlıyorum. "[12]

528. Piyade Alayı mensubu Binbaşı Rösler, Piyade Generali Schniewindt'e 3 Ocak 1942 günü bir rapor yazdı:

". . .infazların düzenli aralıklarla gerçekleşeceğine dair bilgilendirildik. Toprak setin üzerinden göremiyorduk ama her infaz sırasında bir ıslık sesi, arkasından on el tüfek ateşi, onun arkasından da bir süre sonra tabanca sesleri duyuyorduk. Nihayet toprak sete çıktığımızda, gördüklerimize hiçbir şekilde hazır değildik. O kadar berbat ve korkunç bir manzarayla karşılaştık ki, dehşetten sarsıldık. Yere yedi-sekiz metre [26 fit] uzunluğunda ve yaklaşık dört metre [13 fit] genişliğinde bir çukur vardı. Kazılan toprak çukurun bir yanına yığılmıştı. Bu toprak yığını ve çukurun duvarı kan revan içinde kalmıştı. Çukur çok sayıda kadın ve erkek cesediyle doluydu. Cesetleri net olarak seçmek çok zor olduğundan, çukurun derinliğini tahmin etmek mümkün değildi. Çukurdan çıkan toprak yığınının arkasında, bir polis memurunun komutası altındaki polis mangası duruyordu. Üniformalarında kan lekeleri vardı. Çukurun çevresinde, orada konuşlu birliklerden çok sayıda asker geniş bir çember oluşturmuş, bir kısmı kamyonları yıkıyor, bir kısmı da infazları izliyordu. Ayrıca, kadınlar ve çocuklardan oluşan eşit sayıda sivil de vardı. . . Çukurdaki ölüler düzenli bir biçimde yatmıyordu, çukurun kenarında vurulduktan sonra düştükleri yerde bırakılmışlardı. Bütün bu insanlar önce boyunlarından vurulmuş, daha sonra yukarıdan açılan tabanca ateşiyle de işleri bitirilmişti."[13]

Günümüzde toplu mezarları bulmanın ve belgelemenin zorlukları:

Roman Katolik Rahip Patrick Desbois, öldürülen Yahudilerin toplu mezarlarını aramak için Ukrayna'yı dolaşmaktadır. Bölgenin çehresinin 65 yıl içinde önemli ölçüde değişmiş olabileceğini, genel bir bölge ortaya çıkarılabilse dahi, belli bir mezarı bulmanın zor olduğunu anlamıştır. Bazen, sadece yerdeki küçük bir çökme bir toplu mezarın var olduğunu göstermektedir.

Naziler suç işledikleri bölgeleri iyi belgelendirmedi. Hatta daha sonra bu bölgeleri bulmaya çalışarak önemli ölçüde zaman ve enerji harcadılar. Neden mi? Naziler, Sovyetler'den kaçarken mezarları kazıp cesetleri yakarak kanıtları yok etmek istediler. Bu faaliyet toplu mezar bölgelerini daha da bozdu ve böyle bölgelerin tam yerini bulmayı bazen daha da zor hale getirdi.

Rahip Debois her yıl, daha Ukrayna'ya doğru yola çıkmadan önce mezarların olası yerleri hakkında yoğun araştırmalar yapar. Yine de gerçek mezar alanlarını bulmak için sık sık metal detektörü kullanması gerekiyor. Yüzlerce Alman mermi kovanının bulunduğu yerin yakınlarında büyük ihtimalle bir toplu mezar bulunduğunu fark etti."Bir mermi, bir Yahudi. Bir Yahudi, bir kovan."[14]

Sonuç:

Fiziksel kanıtlar, görgü tanığı ifadeleri ve Nazi Alman belgeleri, Doğu'da binlerce toplu mezar olduğunu ortaya koymaktadır. Genel olarak Doğu, 1.150.000 Yahudi'nin ebedi istirahatgâhıdır. Bir toplu mezarın yerini bulmanın zor olduğunu anlatan bir gazete makalesi, tarihi bir kanıt teşkil etmez. Yanlış analiz edilmiş, hikayelere dayalı kanıtların kullanılması Holokost inkârcılarının en sık başvurduğu stratejidir. Bu ne doğru tarihtir, ne de mantıksal olarak kabul edilebilir. Bu arada Holokost inkârcıları, sorumlu ve eğitimli tarihçilerin bir sürü belgeyi ve fiziksel kanıtı en ince ayrıntısına kadar ortaya koymasını talep etmektedir. Ardından, olaylara 1940'larda şahit olanların hiçbir şeyi unutmadıklarını veya bakış açılarında bir farklılık meydana gelmediğini beklemektedirler. İnkârcılara göre, görgü tanıklarının ifadeleri arasında zerre kadar fark varsa, birileri ya eksik bilgilendirilmiştir ya da yalan söylüyordur. 70 yıl şöyle dursun, bu insanların 25 yıl önce şahit oldukları olaylar için bile arkadaş ve aile çevresini mutlak mükemmeliyette bir standartla korumuş olmaları uzak bir ihtimaldir., Holokost inkârcıları bunun yerine, küçük bir Litvanya kasabası hakkında yazılmış tek bir gazete makalesini, Einsatzgruppen'in 1.150.000 Yahudi'yi öldürmediği varsayımlarının kanıtı olarak kabul etmektedirler. Bu Litvanya kasabasındaki toplu mezar sonradan bulundu (90 metre uzakta!) ama Holokost inkârcıları hatalarını düzeltmekte acele etmedi.[15]

NOTLAR

[1] Carlo Mattogno ve Jürgen Graf, Treblinka: İmha Kampı mı Geçici Kamp mı? (Theses & Dissertations Press, 2004), s. 226 http://vho.org/dl/ENG/t.pdf.

[2] Germar Rudolf,"Yahudilerin İmhası Hakkındaki İhtilaf: Giriş" Litvanya gazetesi Lietuvos Rytas'tan alıntı, 21 Ağustos 1996 http://www.vho.org/GB/Books/dth/fndintro.html#ftn145.

[3] Jürgen Graf, "Raul Hilberg'in Tedavi Edilemeyen Otizmi" ("Hilberg''in Belgeleme Sorunları") http://www.vho.org/tr/2003/3/Graf344-350.html.

[4] Bu katliamın kusursuz bir anlatımı için bkz. Litvanya: Suç ve Cezalandırma, #6, Ocak 1999, s. 79-81.

[5] Karl Jäger, 1 Aralık 1941 tarihli Rapor http://fcit.usf.edu/HOLOCAUST/resource/document/DocJager.htm.

[6] Raporu, http://www1.yadvashem.org/yv/en/about/institute/killing_sites_catalog.asp adresindeki "Eski SSCB'deki Yahudilerin Öldürüldüğü Bölgelerin Çevrimiçi Rehberi"nden okuyabilirsiniz.

[7] Bkz. http://www1.yadvashem.org/yv/en/about/institute/killing_sites_catalog_details_full.asp?region=Zhitomir adresindeki Yad Vashem "Eski SSCB'deki Yahudilerin Öldürüldüğü Bölgelerin Çevrimiçi Rehberi" Zhitomir bölümü. Şu anda Ukrayna topraklarında bulunan alanda, bölgeye göre aşağıdakileri bulmuşlardır: Chernigov, 23; Dnepropetrovsk, 23; Kamanets Podolsk, 92; Kharkov, 60; Kherson, 6; Kiev, 12; Kirovograd, 5; Lwow, 70; Nikolayev, 53; Poltava, 20; Stalino, 35; Stanislowow, 99; Sumy, 33; Vinnitsa, 86; Voroshilovgrad, 15; Wolyn, 164; Zaporozhye, 61; Zhitomir, 95 olmak üzere toplamda 952. Bunlar sadece bulup işaretledikleridir. Belarus'taki 8 bölgede 646 toplu mezar bulup işaretlemişlerdir. Bu sayıya Almanların istila ettiği Litvanya, Letonya, Estonya vb. ülkeler dahil değildir.

[8] Roberto Muehlenkamp, "Ne Sovyetler ne de Polonyalılar, sadece birkaç bin cesedin gömülü olduğu bir toplu mezar bulmuştur. . ." http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2006/07/neither-soviets-nor-poles-have-found.html.

[9] Yitzhak Arad, Shmuel Krakowski ve Shmuel Spector (editörler), The Einsatzgruppen Reports: Selections for the Dispatches of the Nazi Death Squads' Campaign Against the Jews in Occupied Territories of the Soviet Union July 1941–January 1943 (Holocaust Library, 1989), s. 79.

[10] Yitzhak Arad, Shmuel Krakowski and Shmuel Spector (editors), Einsatzgruppen Raporları: Temmuz 1941-Ocak 1943 Sovyetler Birliği'nin İşgal Altındaki Topraklarında Yaşayan Yahudilere Karşı Nazi Ölüm Mangalarının Harekatlarının Görevlendirilmelerinden Seçmeler. (Holokost Kütüphanesi, 1989), s. 135. Ayrıca bkz. http://www.holocaustresearchproject.org/einsatz/situationreport17.html (Operasyonel Durum Raporu SSCB No. 17).

[11] Yitzhak Arad, Shmuel Krakowski ve Shmuel Spector (editörler), Einsatzgruppen Raporları: Temmuz 1941-Ocak 1943 Sovyetler Birliği'nin İşgal Altındaki Topraklarında Yaşayan Yahudilere Karşı Nazi Ölüm Mangalarının Harekatlarının Görevlendirilmelerinden Seçmeler. (Holokost Kütüphanesi, 1989), s. 174. Ayrıca bkz. http://www.holocaustresearchproject.org/einsatz/situationreport106.html (Operasyonel Durum Raporu SSCB No. 106).

[12] Ernst Klee, Willi Dressen ve Volker Riess (editörler), "Eski Güzel Günler": Faillerin ve Görgü Tanıklarının Gözünden Holokost (Free Press, 1988), s. 115-116.

[13] Ernst Klee, Willi Dressen ve Volker Riess (editörler), "Eski Güzel Günler": Faillerin ve Görgü Tanıklarının Gözünden Holokost (Free Press, 1988), s. 117-119.

[14] Rahip Patrick Desbois, Mermilerin İşlediği Holokost: Bir Rahibin 1,5 Milyon Yahudi'nin Öldürülmesinin Arkasında Gerçeği Ortaya Çıkarma Yolculuğu (Palgrave Macmillan, 2008), s. 53.

[15] Holokost inkârcılarının üstünkörü iş yapmalarının başka bir göstergesi de, toplu mezarın bulunamaması nedeniyle havalara uçmaları ve Marijampole'nin Letonya'da olduğunu, bunu haber yapan gazetenin de Letonya dilinde yayınladığını söyleyip durmalarıdır. (Bkz. http://forum.codoh.com/viewtopic.php?f=2&t=608&start=0.)