Reinhard Operasyonu Gaz Odaları: Öldürme Yöntemleri

Birden çok öldürme yöntemine dair raporlar:

Hatta, Reinhard Operasyonu ölüm kamplarında savaş sırasında işlenen cinayetlerin yöntemine dair pek çok teori vardır.

• 8 Ağustos 1943 günü New York Times'ta yayınlanan bir makale. Makalede öldürme yönteminin buhar olduğu iddia edilmiştir. Haber, Varşova gettosundaki Yahudi direniş hareketince yazılan "Yahudi Varşova'nın Tasfiyesi" başlıklı bir rapora dayanmaktaydı. Bu rapor ayrıca Treblinka'nın da ayrıntılı bir açıklamasını içermekteydi. Direniş hareketi raporu, Londra'da sürgünde bulunan Polonya hükümetinden, Polonya Yahudilerinin Kara Kitabı'na ve daha sonra New York Times'a ulaşmıştır.[2]
• Eugenia Szajn-Lewin'in günlüğü. Szajn-Lewin, Temmuz 1942 ile Nisan 1943 arasında Varşova gettosunda bir günlük tutmuştur. Günlüğünde, öldürme yönteminin buharla ısıtılmış hava olduğunu yazmıştır. Ayrıca, kurbanlar ölünce zemindeki bir kapağın açıldığını ve cesetlerin bir çukura düştüğünü de yazmıştır.[3]
• Treblika'dan sağ kurtulan Samuel Rajzman'ın Mart 1945 tarihli ifadesi. Rajzman, kurbanların odadaki havanın boşaltılması sonucu boğularak öldüğünü iddia etmiştir.[4] Razjman, olası öldürme yöntemi olarak "Cyclon gazından" [Zyklon-B] ve başka zehirli kimyasallardan da bahsetmiştir.
• Emanuel Ringelblum'un yazıları. Ringelblum, Varşova gettosundaki bir tarihçiydi. Öldürme yöntemlerinin gaz, buhar ve elektrik olduğunu kaydetmiştir.[5]

Treblinka'daki öldürme yöntemi hakkında gerçekler:

Yukarıda bahsedilen raporların hiçbiri, Treblinka'daki öldürme yönteminin, kurbanları zehirleyip boğanın egzoz gazı olduğunu gösteren güvenilir kanıtları geçersiz kılmaz. Hatalı raporların nedenleri vardır:

• İkinci, üçüncü ve dördüncü ağızdan anlatılanlar..  New York Times makalesi olayında, verdikleri bilgi üçüncü ve dördüncü ağızlardan elde edilmiştir. Polonya'daki kaynaklar (Varşova gettosundaki direniş, Polonya yeraltı örgütleri ve sürgündeki Polonya hükümeti) Treblika'yla ilgili bilgileri dünyaya yaymaya çalışıyordu. O sırada sahip oldukları en iyi bilgileri makaleye yazdılar. Ancak, Treblinka'nın imha alanına giren neredeyse hiç kimse gerçek durumu anlamak üzere sağ kalamadığı için, kaynakları, öldürme yöntemini tahmin etmek zorunda kalmışlardı.
• Söylentiler. Szajn-Lewin ve Ringelblum olayında, yalnızca bir söylenti tekrarlanıyordu. "Söylenti", "gerçeklere ilişkin doğrulamalar olmadan anlatılan bir söylenti veya ifadedir."[6] Söylentinin tanımına göre, anlattıkları kanıt düzeyinde değildir. Bilakis, her iki rapor da, Varşova Yahudilerinin, "yeniden yerleştirilmeleri" durumunda akıbetlerinin ne olacağına dair korku düzeylerini ve bilgi eksikliklerini resmetmiştir. Treblinka'dan sağ kurtulan Samuel Rajzman bile imha alanında çalışmamıştır. Rajzman, verdiği bilgileri kamp doktorundan aldığını iddia etmiştir. Doktor da Rajzman'a, bu öldürme yönteminin yalnızca duyduğu bir söylenti olduğunu, görgü tanıklarının anlatmadığını söylemiştir.[7]

Savaş sırasında ve savaştan hemen sonra Reinhard Operasyonu kamplarıyla ilgili sınırlı bilgi:

Belzec, Sobibor ve Treblinka'yla ilgili savaş zamanında yazılan raporlar, bunları sürekli imha kampları olarak tanımlamıştır. Örneğin, Polonya yeraltı ordusu Nisan 1942'de, Belzec'le ilgili dikkatli gözlemler içeren gizli bir rapor yazmıştır. 17 Mart ile 13 Nisan arasında, kampa 52 naklin vardığını öğrenmişlerdir. Her nakilde, ortalama toplam 1.500 kişi taşıyan 18 ila 35 vagon vardı. Kampa giren trenler orada yarım saat kalıp, boş olarak ayrılıyordu. Gece de, gündüz de kamptan hiçbir Yahudi çıkmıyordu. Kampa yiyecek ikmali yapılmıyordu. Her nakilden sonra, kamptan demir yolu ardiye binasına yaklaşık iki vagon dolusu kıyafet götürülüyordu. Kampın bir alanında üç koğuş görülebiliyordu. Rapora göre, bunlar kampa giren sayıda Yahudi'yi barındıracak kadar büyük koğuşlar değildi. Kamp dolaylarında, sıcak havalarda kesif bir koku alınıyordu. Bu bilgiye dayanarak, kampa giren Yahudilerin öldürüldüğü ve oraya gömüldüğü sonucuna ulaştılar. Raporda şöyle ifade ediliyordu, "Yahudilerin kampta hangi yöntemlerle tasfiye edildiği bilinmiyor. Üç varsayım vardır: (1) elektrik, (2) gaz, (3) bulundukları yerin havasının boşaltılması."[8]

Aynı şekilde, Ağustos ve Ekim 1943'te Sobibor ve Treblinka'da gerçekleşen ayaklanma sırasında çok sayıda kişi kaçmıştır. Bu kaçışlar arasında ve savaşın sonunda, kurtulabilenler bu kampların içinde gördüklerine dair ifadeler vermeye başlamış ve daha ayrıntılı bilgiler ortaya çıkmıştır.

Savaştan sonraki on yıllarda, Alman faillerin bir kısmı tutuklanıp yargılanmıştır. Yargılanmaları sırasında daha fazla bilgi açığa çıkmıştır. Ayrıca, kamp bölgeleri savaştan sonra Polonyalı ve Rus araştırmacılar tarafından incelenmiş ve bulguları da dolaşıma girmiştir. Dolayısıyla, kanıtlar yıllar içinde yavaş yavaş ve düzenli olarak ortaya çıkmıştır. Daha fazla görgü tanığı ortaya çıktıkça, daha yüksek profilli duruşmalar yapıldıkça ve bölgelerin bilimsel araştırmaları başladıkça, bu durumda daha fazla geçerlilik kazanmaktadır.

Kısacası savaşın yarattığı kafa karışıklığı; Treblinka, Belzec ve Sobibor'daki öldürme yöntemleriyle ilgili bilgi kaynağının söylentiler veya tahminler olduğu anlamına gelmektedir. Bu anlatılanların hiçbiri bugün elimizde bulunan, görgü tanıkları ifadeleri (Yahudiler ve failler), saha araştırmaları ve belgelere dayanan daha somut delilleri çürütmez.[9]

Treblinka'daki öldürme yöntemine dair daha fazla kanıt:

Dördüncü ağızdan gazete haberlerini, söylentileri ve tahminleri kanıt saymak yerine, sağ kurtulan Yahudilerin ve Nazi faillerin görgü tanığı ifadelerine bakmak büyük önem arz etmektedir. Görgü tanıkları öldürme yöntemi hakkında ne söylemektedir? 

Belzec ve Treblinka'da Kurt Gerstein'le birlikte teftiş yapan SS doktoru Wilhelm Pfannenstiel, ifadesinde şöyle demiştir: "İnsanlar gaz odalarına kapatılınca, motordan gelen egzoz gazı içeri veriliyordu."[10]

Sobibor'daki SS muhafızı Franz Hödl, ifadesinde şöyle demiştir: "Bitişiğinde motor odası bulunan bir gaz odası vardı. Yahudileri gazla öldürmek için odalara egzoz gazları verilirdi . . . İnsanlar bu odalara koridorlardan sokulurdu. Gaz verme işleminden sonra dış kapı açılır ve cesetler çıkarılırdı."[11]

Belzec'teki SS muhafızı Karl Schluch, ifadesinde şöyle demiştir: "Yahudiler gaz odalarına girdikten sonra kapılar kapatılırdı . . . Daha sonra Hackenholt, gazı veren motoru çalıştırırdı. Beş veya yedi dakika sonra (ki bu sadece tahmindir) içeridekilerin ölüp ölmediğini doğrulamak için, biri kapıdaki küçük pencereden gaz odasına bakardı."[12]

Treblinka'daki Ukraynalı muhafız Pavel Leleko, yeminli ifadesinde şunları söylemiştir: "Mevcut on gaz odası binasından sekizi insanları zehirlemek için kullanıldı. Geriye kalan iki tanede, 1,5 metre [5 fit] yüksekliğinde iki güçlü Alman motoru vardı. Her motor, dört gaz odasına gaz veriyordu."[13]

Treblinka'da sağ kurtulan Yankiel Wiernik şöyle demiştir: "Gaz odalarında fazla alan yoktu. İnsanlar kalabalıktan havasız kalıp boğulurdu."[14]

İfadelerdeki, hatta söylentilerdeki ortak nokta: 

İfadelerin çoğundaki ortak nokta, bir motor kullanıldığıydı. Buharla ısıtılan hava, odadaki havanın boşaltılması, içeriye zehirli egzoz gazı verilmesi ve hatta elektrik üretilmesi… Bunların hepsi bir motor, jeneratör veya bir güç kaynağı gerektirir. Bir "motor" ortak teması, Mattogno'nun sözde çelişkiler hakkındaki iddiasının, o kadar da büyük bir "ümitsizlik verici kafa karışıklığı" olmadığı anlamına gelmektedir. Bu spekülasyon şu bakımdan oldukça tutarlıdır: Raporların ve söylentilerin tümü sistematik cinayetler işlendiğine doğrulamaktadır ve Nazilerle işbirlikçileri muhtemelen etkili, makineler dayalı yöntemler kullanıyordu. Hatta Rajzman'ın, havasızlıktan boğulmanın öldürme yöntemi olduğuna dair vardığı sonuç tümüyle yanlış değildir. Kurbanların en azından bir kısmının, küçük gaz odalarındaki sıkışıklık nedeniyle boğularak öldüğü sonucuna ulaşmak makuldür.

Sonuç:

Mattogno'nun sözde şahitlik "kafa karışıklığı", savaş zamanındaki söylentilere ve bilgiye dayalı tahminlere kolaylıkla dayandırılabilir. Raporlarda ve tahminlerde, yukarıda bahsedildiği üzere, aslında ortak bir nokta vardı. Bu kaynaklar birincil kanıt seviyesinde değildir ancak bağlamsal olarak anlaşılmalıdır ve hataları tümüyle kavranabilir hale getirmelidir. Aynı şekilde, elimizde Nazi failler, işbirlikçiler, görgü tanıkları ve sağ kurtulan Yahudilerden edindiğimiz, zaman içinde ortaya çıkan güvenilir görgü tanığı ifadeleri vardır. Bu ifadeler Treblinka'daki öldürme işlemini gerçekten gözlemlemiş görgü tanıklarından gelmekte ve öldürme yönteminin motor egzoz gazı olduğunu doğrulamaktadır.