این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
توده‌های هیزم جسدسوزی مورد استفاده توسط هندوها برای گرامیداشت آئین‌های مذهبی سوزاندن اجساد تا چه اندازه کارآمد هستند؟
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
توری‌های جسدسوزی استفاده شده در سوبیبور، تربلینکا و بلزک بطرز وحشتناکی طراحی شده بودند. توده‌های هیزم مرده‌سوزی باید به سبک هندوها برپا شده باشند بنحویکه اجساد مستقیماً روی چوب‌ها قرار می‌گیرند. در مقایسه با توری‌های جسدسوزی که پیش از این ادعا می‌شد نازی‌ها استفاده کردند، این طراحی از کارآیی بسیار بیشتری برخوردار است.
برای مثال، یک انکارکننده هولوکاست آمریکایی که خود را دنایرباد می‌نامد و ویدیوهایی را در YouTube به اشتراک می‌گذارد، مدعی است این مدل از کارآیی بیشتری برخوردار است زیرا «همانطور که چوب‌ها سوخته و فرو می‌ریزند، جسد نیز غرق در آتش می‌شود».[۱]
واقعیت این است که:
مثال توده‌های هیزم جسدسوزی هندویی یک مدل مقایسه‌ای راضی کننده برای جسدسوزی‌های دسته‌جمعی در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد در تربلینکا، بلزک و سوبیبور نمی‌باشد. در واقع، شواهد نشان می‌دهند روشی که هندوها برای جسدسوزی استفاده می‌کنند، از کارآیی مصرف سوخت بسیار کمتری در مقایسه با جسدسوزی دسته‌جمعی در این اردوگاه‌ها برخوردار است.
هندوها از چه راهکاری برای سوزاندن اجساد استفاده می‌کنند؟
هندوها معتقدند بدن تنها وسیله‌ای برای حمل روح است. پس از مرگ، روح از قید و بند بدن رها می‌شود. هدف از سوزاندن جنازه از میان برداشتن پیوند مادی بین روح و جسم است. بدین ترتیب روح قادر خواهد بود در کمال آرامش کالبد خاکی را ترک گفته و رهسپار عالم اثیری شود. در مراسم جسدسوزی هندو، جنازه مستقیماً روی تلی از چوب‌ها گذاشته می‌شود پس از برخی تشریفات خاص آتش روشن می‌شود. برای هر تل ۲۷۲ تا ۴۰۰ کیلوگرم چوب مصرف می‌شود. مراسم جسدسوزی در مجموع حدود شش ساعت طول می‌کشد.[۲]
ایراد استفاده از توده‌های هیزم جسدسوزی به عنوان یک مدل:
توده‌های هیزم مرده‌سوزی از نظر حجم چوب مصرفی به اندازه‌ای ناکارآمد است که سوزاندن تقریبی ۸.۵ میلیون جسد در سال را به یک فاجعه اکولوژیکی مبدل می‌سازد، چراکه بدین منظور طبق برآوردها به ۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰ درخت نیاز است. در زمینه ادعاهای انکارکنندگان هولوکاست این بنوبه خود طعنه‌آمیز است: برخی انکارکنندگان هولوکاست در اغلب موارد مدعی هستند که رویدادهای جسدسوزی دسته‌جمعی مفروض حین هولوکاست مستلزم استفاده از حجم انبوهی چوب بوده است که در این صورت می‌بایست کل جنگل‌ها از میان برداشته می‌شدند. با مدنظر قرار دادن کارآیی توده‌های هیزم مرده‌سوزی هندو، این انکارکنندگان هولوکاست ندانسته گزاره‌های متناقض مطرح می‌کنند.
در حال حاضر، برخی صاحب‌نظران هندی کارآیی سنت توده‌های هیزم مرده‌سوزی هندو را زیر سوال برده‌اند. متخصصین امر با اشاره به اینکه قرار دادن مستقیم جسد بر روی هیزم‌ها نمونه «احتراق ناقص» می‌باشد، خواستار استفاده از سیستم‌های جدید برای امحای اجساد در هند شده‌اند. آنها خواهان استفاده از سیستم‌های جسدسوزی جدید با ظرفیت تأمین اکسیژن بالاتر برای احتراق هستند تا استفاده از تنها حدود ۱۰۰ کیلوگرم چوب برای جسدسوزی مقدور گردد.[۳]
مقایسه‌های اشتباه بین توده‌های هیزم مرده‌سوزی هندو و توری‌های جسدسوزی دسته‌جمعی نازی‌ها:
توری‌های جسدسوزی نازی‌ها تفاوت‌های چشمگیر با یک توده هیزم جسدسوزی هندو دارند: (۱) تعداد جنازه (حدود ۲۰۰۰) روی هر توری جسدسوزی در هر اردوگاه، (۲) فاصله نزدیک جنازه‌ها با یکدیگر (آنها در هر اردوگاه تا ارتفاع چند پایی روی هم انباشته شده بودند) و (۳) اندازه بزرگ توری‌ها در هر اردوگاه (حدود ۶۶ متر مربع). [۴] این شرایط روند احتراق را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار می‌داده‌اند. بدین ترتیب، پس از روشن شدن آتش، نیاز به افزودن پیوسته هیزم‌های بیشتر کاهش می‌یافت یا دیگر ضرورتی احساس نمی‌شد. علاوه‌براین، جریان اکسیژن زیر توری نیز روند جسدسوزی را تسریع می‌ساخت و باعث صرفه‌جویی مصرف سوخت می‌شد، یعنی دقیقاً همان چیزی که امروزه صاحب‌نظران هندی تقاضا می‌کنند.
نتیجه‌گیری:
مثال توده‌های هیزم جسدسوزی هندویی یک مدل مقایسه‌ای راضی کننده برای جسدسوزی‌های دسته‌جمعی در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد نمی‌باشد. شواهد نشان می‌دهند روشی که هندوها برای جسدسوزی استفاده می‌کنند، از کارآیی مصرف سوخت بسیار کمتری در مقایسه با جسدسوزی دسته‌جمعی در اردوگاه‌های تربلینکا، بلزک و سوبیبور برخوردار است.
توسطhttp://www.flickr.com/photos/fyunkie/ (http://www.flickr.com/photos/fyunkie/947823175/) [CC BY 2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)] در ویکی‌انبار
یادداشت‌ها
[۱] فیلم «یکسوم هولوکاست» با زمان تقریبی ۳:۰۵ دقیقه را در http://www.youtube.com/watch?v=taIaG8b2u8I تماشا کنید.
[۲] تریپیتی لاهیری، «توده‌های جسدسوزی سبز جدید برای سوزاندن اجساد در هند کامی به سوی سیاره‌ای خنک‌تر» تایپه تایمز، ۱۶ ژوئن ۲۰۰۷ در www.taipeitimes.com/News/editorials/archives/2007/06/16/2003365571؛ کتی راولز، «آسیب‌های جسدسوزی برای محیط‌زیست هند» در http://www.aboutmyplanet.com/religion/cremations-india%E2%80%99s/؛ بروس والاس، «الزام هندوها به بکارگیری روش‌های جسدسوزی 'سبز'». لس‌آنجلس تایمز، ۳ سپتامبر ۲۰۰۷ در www.latimes.com/news/nationworld/world/la-fg-ashes3sep03،0،4547624.story.
[۳] تریپیتی لاهیری، «توده‌های جسدسوزی سبز جدید برای سوزاندن اجساد در هند کامی به سوی سیاره‌ای خنک‌تر» تایپه تایمز، ۱۶ ژوئن ۲۰۰۷؛ کتی راولز، «آسیب‌های جسدسوزی برای محیط‌زیست هند»؛ بروس والاس، «الزام هندوها به بکارگیری روش‌های جسدسوزی 'سبز'». لس‌آنجلس تایمز، ۳ سپتامبر ۲۰۰۷.
[۴] «ماتوگنو، گراف و کیوس درباره جسدسوزی عملیات راینهارد (۱)» در http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2011/03/mattogno-graf-kues-on-aktion-reinhardt.html.