این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
در اردوگاه‌های مرگ عملیات راینهارد به چه مقدار هیزم برای جسدسوزی دسته‌جمعی نیاز بوده است؟ (بخش ۲ از ۲)
انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
برای سوزاندن اجساد ۶۰۰,۰۰۰ یهودی به قتل رسیده در بلزک به ۹۶٬۰۰۰ تن چوب نیاز بوده است. این مقدار چوب وجود نداشته است.
کارلو ماتوگنو یکی از انکارکنندگان هولوکاست و تبعه ایتالیاست که می‌گوید برای تهیه ۹۶,۰۰۰ تن چوب باید زمینی مملو از درختان بزرگ به مساحت بیش از ۳۰ برابر مساحت اردوگاه را اره کرد. و بر اساس تصاویر هوایی گرفته شده در سال ۱۹۴۵ در آن منطقه هنوز درختان زیادی وجود داشته است.[۱]
واقعیت این است که:
شواهد نشان می‌دهد محاسبات انکارکنندگان هولوکاست در مورد مقدار چوب مورد نیاز برای سوزاندن اجساد یهودیان کشته شده در بلزک و سوبیبور حدوداً شش برابر شده است. تخمین‌های انجام شده حاکی از آن است که به مقدار چوب بسیار کمتری نیاز بوده است. این مقدار چوب به اندازه کافی در آن محدوده وجود داشته است.
داده‌های مربوط به استفاده از چوب در اردوگاه‌ها:
سالانه باید تعداد زیادی از حیوانات باید به علت بیماری از بین برده شوند. لاشه آنها برای سلامت عمومی مشکل ساز بوده و باید بلافاصله و بطور کامل نابود شود.
مقامات سازمان‌های بهداشتی متوجه شده‌اند با استفاده از ۴۰ متر مکعب چوب جنگلی (حدود ۲۴٬۱۴۵ کیلوگرم چوب) می‌توانند ۴۱,۳۰۰ کیلوگرم (حدود ۹۱,۰۵۰ پاوند) لاشه خوک را بسوزانند. این یعنی برای سوزاندن ۱ کیلوگرم لاشه به حدوداً ۵۸۰ گرم چوب نیاز است.[۲]
متخصصین میدانی می‌گویند «قاعده کلی این است که اگر به تن حساب کنیم وزن چوب مورد نیاز تقریباً به همان اندازه وزن لاشه هاست . . . برای ۵ تن لاشه به ۵-۴ تن چوب نیاز است. اگر قرار باشد استخوان‌های زیادی سوزانده شود مقدار چوب مورد نیاز بسیار کمتر خواهد بود.»[۳]
مالکیت عکس: موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده ( Holocaust Memorial Museum)، اهدایی اداره بایگانی و سوابق ملی (National Archives and Records Administration)، کالج پارک (College Park)
اعداد دقیق و واقعی برای هیزم مورد نیاز:
برای این منظور متوسط وزن بدن را ۲۵ کیلوگرم (۵۵ پاوند) در نظر می‌گیریم که شامل وزن بدن در مراحل مختلف تجزیه می‌شود (حدود ۱۴-۳۵ کیلوگرم).
۶۰۰,۰۰۰ بدن × ۲۵ کیلوگرم وزن هر کدام = مجموعاً ۱۵٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلوگرم وزن بدن
۱۵,۰۰۰,۰۰۰ کیلوگرم × ۱ کیلوگرم چوب به ازای هر کیلوگرم وزن بدن = ۱۵,۰۰۰,۰۰۰ کیلوگرم چوب
۱۵,۰۰۰,۰۰۰ کیلوگرم چوب = ۱۵۰۰۰ تن چوب
در نتیجه، عدد ۹۶,۰۰۰ تنی ماتوگنو حداقل ۶ برابر بیشتر است.
این هیزم از کجا تامین می‌شد؟ آیا منطقه اطراف اردوگاه باید عاری از درخت شده باشد؟
گروه‌های کار یهودیان در هر سه اردوگاه هر روز و برخی اوقات تا حتی از پنج کیلومتر دورتر چوب‌ها را بریده و تا اردوگاه حمل می‌کردند. از این چوب برای تامین سوخت کوره‌ها و احیاء شاخه‌های بسته شده به حصارها برای استتار استفاده می‌شده است. شاخه‌های خشک حصارها قابلیت آتش‌افروزی خوبی برای ایجاد آتش داشته است.
توماس بلات که از سوبیبور جان سالم به در برده است به یاد می‌آورد جهت کار برای تکاور جنگل داوطلب شده است: «کاری که آنجا انجام می‌شد نیز خارج از محدوده سیم خاردار اردوگاه بود. این گروه مخصوص با قطع درختان و درآوردن ریشه آنها کار تامین چوب برای جسدسوزی را برعهده داشت.»[۴] بلات در مورد محل تامین چوب اینطور به یاد می‌آورد: «وقتی در محدوده اطراف دیگر نهالی وجود نداشت او مرا مسئول یک گروه سه نفره از هیزم‌شکن‌ها می‌کرد که تا اعماق جنگل پیش برویم.»[۵]
عکس‌های هوایی گرفته شده در سال ۱۹۴۰ قبل از تأسیس بلزک نشان می‌دهد محل اردوگاه کاملاً جنگلی بوده است. یک عکس هوایی در سال ۱۹۴۵ (دو سال پس از بستن اردوگاه) نشان می‌دهد محدوده اطراف اردوگاه به طور گسترده‌ای عاری از درخت شده است که برخی از آنها برای استقرار اردوگاه قطع شده بودند. اگر بجای اعداد ابداع شده توسط انکارکنندگان هولوکاست اعداد واقعی را در نظر بگیریم این عملیات جنگل‌زدائی با مقدار چوب مورد نیاز همخوانی خواهد داشت.[۶]
نتیجه‌گیری:
محاسبات ماتوگنو در رابطه با چوب مورد نیاز به ازای هر کیلوگرم بدن انسان حدود شش برابر بیشتر است. در برآوردهای صحیح از هیزم مورد نیاز عوامل مختلفی مد نظر قرار می‌گیرند: وضعیت واقعی دو سوم اجساد (پوست و استخوان خشک)، سن قربانیان (یک سوم تا نیمی از آنها کودکان و نوزادان بوده‌اند)، تخمین صحیح متوسط وزن بدن و اعداد معتبرتر برای مقدار چوب مورد نیاز.
بر اساس خاطرات چندین نفر از شاهدان عینی، چوب مورد نیاز از اطراف اردوگاه و سایر مکان‌هایی که کیلومترها دورتر بودند آورده می‌شد. جنگل‌زدائی منطقه با مقدار چوب مورد نیاز همخوانی دارد.
یادداشت‌ها
[۱] کارلو ماتوگنو، بلزک در تبلیغات، شهادت‌ها و تحقیقات باستان‌شناسی و تاریخچه (انتشارات Theses & Dissertations (رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها)، ۲۰۰۴)، صفحه 85 در http://vho.org/dl/ENG/b.pdf.
[۲] «کارلو ماتوگنو در تحقیقات باستان‌شناسی بلزک – بخش ۴(۲)، (۴ـ۲ مقادیر چوب موردنیاز») در http://holocaustcontroversies.blogspot.com/2006/05/carlo-mattogno-on-belzec_28.html با استناد به «راهکارهایی برای کشتار و امحای اجساد حیوانات آلوده به بیمارهای مسری – یک مقاله مباحثه‌ای نوشته ر. د. لوند، آی. کروگر و پ. ولدون».
[۳] «کارلو ماتوگنو در تحقیقات باستان‌شناسی بلزک – بخش ۴(۲)، (۴ـ۲ مقادیر چوب موردنیاز»).
[۴] توماس تویوی بلات، از میان خاکسترهای سوبیبور: قصه نجات (انتشارات دانشگاه نورث‌وسترن، ۱۹۹۷)، صفحه ۱۱۲. جهت تفاسیر بیشتر درباره بریدن چوب، منابع زیر را نیز ببینید: آبراهام کرزپیسکی، «هجده روز در تربلینکا» در الکساندر دونات، ویراستار، اردوگاه مرگ تربلینکا: یک مدرک مستند (کتابخانه هولوکاست، ۱۹۷۹)، صفحه ۱۲۴؛ ساموئل ویلنبرگ، بازمانده از تربلینکا، ویرایش ولادیسلاو ت. بارتوشفسکی، ترجمه نفتالی گرینوود (باسیل بلک‌ول، ۱۹۸۹)، صفحه ۱۱۰؛ ریچارد گلیزار، تله‌ای با فنس سبز: بازمانده از تربلینکا (انتشارات دانشگاه نورث‌وسترن، ۱۹۹۲)، صفحات ۱۲۷-۱۳۵.
[۵] توماس تویوی بلات، از میان خاکسترهای سوبیبور: قصه نجات (انتشارات دانشگاه نورث‌وسترن، ۱۹۹۷)، صفحه ۱۱۰.
[۶] این عکس‌ها را می‌توانید در «نقشه‌های بلزک» در http://www.deathcamps.org/belzec/maps.html ملاحظه نمایید.