شب بلورین (Kristallnacht): عدم توطئه یهود

چه کسی کشتار شب بلورین را شروع کرد؟

انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:

«بنیاد یهودیت بین‌المللی» (International Jewry) هزینه ترور ارنست فم‌راث (Ernst vom Rath) به دست هرشل گرینسپن (Herschel Grynszpan) را تأمین کرد. سپس آنها باعث تحریک اجرای کشتار شب بلورین شدند تا دولت آلمان را شرمسار کنند و حس ترحم بین‌الملی در حمایت از یهودیان را ترویج دهند. اینگرید وکرت (Ingrid Weckert)، انکارکننده آلمانی هولوکاست مدعی است که آلمانی‌ها قربانیان این کشتار بودند: «در آخر نه یهودیان بلکه آلمانی‌ها بودند که بیشترین رنج را در نتیجه این رویداد متحمل شدند.»[۱]

یکی دیگر از انکارکنندگان هولوکاست، دیوید ایروینگ (David Irving) ادعای اینگرید وکرت را تصدیق می‌کند که ترور فم‌راث توطئه یهودیان بود. ایروینگ اظهار می‌دارد که «مدارکی نه چندان موثق وجود داشت که LICA، اتحادیه بین‌المللی پاریس علیه یهودستیزی» در این ترور دخالت داشته است.[۲] او در ادامه شرح داد: «شایان ذکر است که گرینسپن گرچه جوانی بسیار تهی‌دست بود اما توانسته بود در سال 1938 در هتلی اقامت کند و هفت‌تیری را به قیمت 250 فرانک خریداری نماید و اینکه وکیل مدافع او مورو جیافری (Moro Giafferi) بهترین کسی بود که پول مجمع بین‌المللی مقابله با یهودستیزی (LICA) می‌توانست فراهم کند؛ دفتر پاریس LICA در نزدیکی هتل گرینسپن قرار داشت.»[۳]

واقعیت این است که:

شواهد حاکی از این است که هرشل گرینسپن، برآشفته از سرنوشت خانواده‌اش، به تنهایی دست به این اقدام زد. وکیل مدافع گرینسپن، از طرف خانواده‌اش از مجمع بین‌المللی مقابله با یهودستیزی (LICA) درخواست شده بود و دستمزد وی نیز از محل اعانات یهودیان مقیم ایالات متحده آمریکا پرداخت شد. با این حال، هیچ شواهدی از ارتباط بین گرینسپن و LICA قبل از ترور وجود ندارد. به همین منوال، شواهدی وجود ندارد که این کشتار را «مأموران مخفی» شروع کرده باشند که «یهودیان دنیا» برای هر چه گل‌آلود کردن شرایط و شرمسار کردن آلمانی‌ها فرستاده بودند. شواهد حاکی از آن است که یهودیان آلمان و یهودیان اتریش قربانیان شب بلورین بودند، نه کسانی که مرتکب اجرای این کشتار شدند.

حقایق مربوط به شلیک هرشل گرینسپن به ارنست فم‌راث:

هرشل در آلمان به دنیا آمد، اما والدینش یهودیان لهستانی بودند. والدینش نتوانسته بودند شهروندی آلمان را کسب کنند که امتیازی بر حسب خون و وراثت و نه اقامت یا هر صلاحیت دیگری محسوب می‌شد.

در سال 1936، زمانی که هرشل 15 سال داشت، والدینش او را به پاریس فرستادند تا با عمه و عمویش زندگی کند. هرشل باید به عمویش در کسب و کار خیاطی‌اش کمک می‌کرد و به مدرسه می‌رفت. زمانی که آنجا زندگی می‌کرد والدینش بابت مراقبت و نگهداری از او پول می‌فرستادند. با این حال، او به جای تحصیل یا کار کردن اغلب اوقاتش را با دوستانش و رفتن به سینما و کافه می‌گذراند. بی‌توجهی او به کار و تحصیل باعث دعوا و مشاجره با عمه و عمویش می‌شد.

حقایقی درباره هرشل گرینسپن و LICA:

وکرت به این موضوع گریز می‌زند که مجمع بین‌المللی مقابله با یهودستیزی (LICA)، سازمان مدافع یهودیان فرانسه، هزینه ترور فم‌راث به دست هرشل را تأمین کرد.[۵] با این حال، پلیس فرانسه و نیز گشتاپو آلمان هیچ ارتباطی بین هرشل و LICA نیافت. هیچ مدارکی وجود ندارد که حتی هرشل می‌دانست LICA وجود داشت، چه برسد به اینکه از طرف آنها اغوا شده باشد تا مرتکب این امر شود. LICA برای هرشل وکیل گرفت اما خویشاوندان او بودند که برای کمک به این سازمان مراجعه کردند. خدمات وکیل رایگان نبود. دوروتی تامپسون (Dorothy Thompson)، روزنامه‌نگاری غیریهودی در ایالات متحده هزینه دفاعیه [وکالت] هرشل را از محل اعانات عمومی تأمین کرد.[۶] وکرت همچنین این موضوع را زیر سؤال می‌برد که هرشل چگونه پول خرید سلاح را بدون حمایت خارجی فراهم کرد.[۷] اما، همانطور که قبلاً اشاره شد، زمانی که هرشل خانه عمه و عمویش را ترک کرد حدود ۶۰۰ فرانک داشت و قیمت آن تفنگ فقط ۲۵۰ فرانک بود.

پس از شلیک چه اتفاقی برای هرشل گرینسپن افتاد؟

وکرت ادعا می‌کند که هرشل «به طور مرموزی از صحنه ناپدید شد.» او تأکید می‌کند که LICA با «قدرت تمام» آلمانی‌ها را تحت فشار قرار داده بود تا به هرشل اجازه دهند «در سال‌های جنگ در امنیت کامل» زندگی کند و پس از آن به او امکان «شروعی دوباره‌» دادند.[۸] در واقع هرشل در زندانی فرانسوی ماند تا اینکه آلمانی‌ها حمله کرده و در ماه مه 1940 فرانسه را اشغال کردند. پس از حمله ناز‌ی‌ها، فرانسوی‌ها او را به آلمانی‌ها تحویل دادند. سپس هرشل در سیستم زندان و اردوگاه کار اجباری نازی‌ها ناپدید شد. این احتمال وجود دارد که او از جنگ جان سالم به در برده باشد و تصمیم گرفته باشد دوباره در جامعه ظاهر نشود، اما از سال 1942 تا کنون هیچ اثری از او یافت نشده است. در 24 ژوئیه 1960، مرگ او به طور رسمی اعلام شد.[۹]

حقایقی درباره اینکه آیا «یهودیان دنیا» این کشتار را شروع کردند یا خیر:

نقش اعضای گروه ضربت در کشتار شب بلورین:

ایروینگ و وکرت، انکارکنندگان هولوکاست، ادعا می‌کنند که تنها 3 یگان از 28 یگان جنگجویان توفان در این شورش شرکت کردند؛ به گفته همین انکارکنندگان هولوکاست، این اتفاق تنها به این دلیل رخ داد که دستورات آنها را کژ برداشت کردند. در واقع تمامی 28 یگان با اشتیاق در آن شرکت کردند – همانطور که شوتزشتافل (SS) و گشتاپو این کار را انجام دادند.[۱۳] دستوراتی که از رهبران محلی، درست از سخنرانی‌های گوبلز، دریافت می‌شدند واضح بودند: «نیروهای اعضای گروه ضربت باید فوراً تمامی مغازه‌های یهودیان را تخریب کنند…کنیسه‌های یهودیان باید فوراً به آتش کشیده شوند…رهبرمان [هیتلر] می‌خواهد که پلیس دخالتی نکند…تمامی یهودیان باید خلع سلاح شوند. در صورتی که مقاومت کنند باید فوراً به ضرب گلوله کشته شوند.»[۱۴]

نتیجه‌گیری:

شواهد حاکی از آن است که هرشل گرینسپن هنگام شلیک به فم‌راث به تنهایی عمل کرده است. هیچ شواهدی از ارتباط بین گرینسپن و LICA قبل از ترور وجود ندارد. خانواده او از وکیل LICA خواستند تا از او دفاع کند و هزینه‌های او از اعانات یهودیان آمریکایی (بعلاوه سایر اعانات) پرداخت شد.

شواهدی وجود ندارد که «مأموران مخفی» که «یهودیان دنیا» فرستاده بودند آب را گل‌آلود کردند تا نازی‌ها را شرمسار کنند. یهودیان‌ آلمان و یهودیان اتریش قربانیان شب بلورین بودند، نه کسانی که این کشتار را مرتکب شدند.

یادداشت‌ها

[۱] اینگرید وکرت، «شب بلورین سال ۱۹۳۸: شکوه بزرگ ضدآلمانی» ژورنال مرور تاریخ (Historical Review)، تابستان ۱۹۸۶، صفحه ۱۵ از ۱۷ («نتیجه‌گیری») در www.ihr.org/jhr/v06/v06p183_Weckert.html. نام مقاله وی درباره شب بلورین «شب بلورین سال ۱۹۳۸: شکوه بزرگ ضدآلمانی» است. شخصاً بر روی عنوان تأکید می‌کنم.

[۲] دیوید ایروینگ، گوبلس: مغز متفکر رایش سوم (انتشارات فوکال پوینت، ۱۹۹۶)، صفحه ۴۹۰. نسخه PDF کامل کتاب را می‌توانید در آدرس زیر دانلود کنید http://www.fpp.co.uk/books/Goebbels/.

[۳] دیوید ایروینگ، جنگ هیتلر (انتشارات فوکال پوینت، ۲۰۰۱)، صفحه ۱۴۲ (* را در پایین صفحه ببینید). نسخه PDF کامل کتاب را می‌توانید در آدرس زیر دانلود کنید http://www.fpp.co.uk/books/Hitler/text/index.html.

[۴] جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره زندگی هرشل گرینسپن، نوشته جرالد شواب به نام آغاز روز هولوکاست: اودیسه هرشل گرینسپن (پریگر، ۱۹۹۰).

[۵] [۵] اینگرید وکرت، نقطه اشتعال: شب بلورین ۱۹۳۸: فراخوان‌ها، قربانیان و اشخاص ذینفع (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۱)، صفحات ۱۸، ۱۹. نام کتاب وکرت به آلمانی Feuerzeichen: Die ‘Reichscristal nacht’: Anstifter und Brandstifterpfer und Nutziesser ‏(Tubingen: 1981) است.

[۶] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(iv)(2) در www.hdot.org.

[۷] اینگرید وکرت، نقطه اشتعال: شب بلورین ۱۹۳۸: فراخوان‌ها، قربانیان و اشخاص ذینفع (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۱)، صفحه ۱۸.

[۸] اینگرید وکرت، نقطه اشتعال: شب بلورین ۱۹۳۸: فراخوان‌ها، قربانیان و اشخاص ذینفع (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۱)، صفحه ۱۳۲.

[۹] جرالد شواب، آغاز روز هولوکاست: اودیسه هرشل گرینسپن (پریگر، ۱۹۹۰)، صفحات ۱۹۷-۲۰۱.

[۱۰] اینگرید وکرت، نقطه اشتعال: شب بلورین ۱۹۳۸: فراخوان‌ها، قربانیان و اشخاص ذینفع (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۱)، صفحات ۴۰-۴۱.

[۱۱] اینگرید وکرت، نقطه اشتعال: شب بلورین ۱۹۳۸: فراخوان‌ها، قربانیان و اشخاص ذینفع (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۱)، صفحات ۴۱، ۶۳.

[۱۲] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(ii)(E)(4).

[۱۳]دیوید ایروینگ، گوبلس: مغز متفکر رایش سوم (انتشارات فوکال پوینت، ۱۹۹۶)، صفحه ۴۹۵ و اینگرید وکرت، نقطه اشتعال: شب بلورین ۱۹۳۸: فراخوان‌ها، قربانیان و اشخاص ذینفع (موسسه بازنگری‌های تاریخی، ۱۹۹۱)، صفحات ۸۹-۹۳.

[۱۴] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(ii)(C)(6).