این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
آیا عاملان آلمانی جنایت شب بلورین به درستی مجازات شدند؟
برای تبرئه کردن هیتلر و رژیم نازی، انکارکنندگان هولوکاست مدعی هستند که:
عاملان آلمانی جنایت که مرتکب آتش‌سوزی، قتل، تجاوز و غارت در کشتار شب بلورین شدند در دادگاه جرایم کیفری به سختی مجازات شدند. این نشان می‌دهد که رژیم نازی محرک و موافق قتل‌عام نبوده است.
برای نمونه، دیوید ایروینگ (David Irving) انکارکننده هولوکاست مدعی است رودولف هس (Rudolf Hess)، رئیس حزب نازی و عضو حلقه نزدیکان هیتلر، «دستور داد گشتاپو و دادگاه حزب وارد موضوع خشونت‌های شبانه شوند و مجرمان را به دادستان بسپارند»[۱]
واقعیت این است که:
شواهد نشان می‌دهد که عاملان آلمانی این جنایت پس از ماجرای شب بلورین به سختی -یا حتی اصلاً- مجازات نشدند. تعداد کثیری از مجرمان به هیچ وجه مورد تعقیب قرار نگرفتند. تنها پرونده دو مرد، هر دو به جرم «اختلاط نژادی» (آمیزش با نژاد پست‌تر) به سیستم دادگاه کیفری ارسال شد. شواهد نشان می‌دهد که تمامی سایر جرایم- تا حدی که و در جایی که شامل قتل یهودیان بود- بخشیده یا نادیده گرفته می‌شد.
«عدالت» و عاملان آلمانی جنایت پس از شب بلورین:
در 10 نوامبر 1938، وزارت دادگستری به مأموران خود دستور داد که جرایم مربوط به «خسارت مادی به کنیسه، تالار گورستان و محوطه قبرستان از طریق آتش سوزی، انفجار و غیره» و همچنین «خسارت به مغازه‌های یهودیان» پیگیری نخواهد شد.[۲] تنها پرونده‌های قتل، صدمات بدنی شدید و تخریب خانه‌های یهودیان که دارای «انگیزه شخصی و اساسی باشد» مورد بررسی قرار خواهد گرفت.[۳] تحقیق در مورد این تعداد اندک جرایم باید در دادگاه‌های نازی‌ها رسیدگی می‌شد.[۴]در 14 پرونده – از جمله قتل وحشیانه 21 یهودی-هیتلر شخصا رسیدگی به پرونده را متوقف کرد. بدترین مجازات این قاتلان تذکر رسمی و ممنوعیت حضور در هر یک از دفاتر حزب نازی به مدت 3 سال بود. اکثریت مجرمان مجازات‌های خفیف، یا هیچ مجازاتی دریافت نمی‌کردند.[۵] در حقیقت، تنها دو پرونده در دادگاه‌های کیفری پیگیری شد. هر دو پرونده تجاوز به زنان یهودی بود. این مردان بر اساس قانون آلمان نازی مرتکب جرم شده بودند. جرم آن‌ها تجاوز نبود، بلکه اختلال نژادی (Rassenschande) بود.-یعنی اینکه، آن‌ها آرمان اصالت نژاد نازی را [با برقراری رابطه جنسی با یهودیانی که نژاد پست دارند] به خطر انداخته بودند.
![Damage done to Karlsruhe synagogue during Kristallnacht. See page for author [Public domain]](https://www.hdot.org/wp-content/uploads/2016/07/wiki_KarlsruheSynagogue_KN6.jpg)
نتیجه‌گیری:
برخلاف ادعای انکارکنندگان هولوکاست، این حقیقت ندارد که دولت نازی مجرمان آلمانی را برای جرایم مرتکب شده در شب بلورین مجازات کرد. تعداد کثیری از مجرمان اصلاً مورد پیگرد قرار نگرفتند. تنها دو مرد به سیستم جرایم کیفری فراخوانده شدند، هر دو نفر به جرم «اختلال نژادی». شواهد حاکی از آن است که دولت نازی سایر جرایم را -تا حدی که و در جایی که شامل قتل یهودیان بود- می‌بخشید یا نادیده می‌گرفت.
Reichsgesetzblatt (RGBl) I 1935, S. 1146 (بخش یک از دو)، [حوزه عمومی]، در ویکی‌انبار
یادداشت‌ها
[۱] دیوید ایروینگ، گوبلس: مغز متفکر رایش سوم (انتشارات فوکال پوینت، ۱۹۹۶)، صفحه ۵۰۱. نسخه PDF کامل کتاب را می‌توانید در آدرس زیر دانلود کنید: http://www.fpp.co.uk/books/Goebbels/.
[۲] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(iii)(E)(2) در www.hdot.org.
[۳] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(iii)(E)(1).
[۴] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(iii)(E)(2).
[۵] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(iii)(E)(3).