این پست به این زبان ها نیز موجود است: English Français Español العربية Русский Türkçe
مقدمه: ماجرای شب بلورین چیست؟
شب بلورین («شب شیشه‌های شکسته») کشتار خشن تحت حمایت دولت با مجوز آدولف هیتلر بود. این کشتار در ۹ و ۱۰ نوامبر ۱۹۳۸ در کل آلمان و اتریش اتفاق افتاد. آلمانی‌ها ادعا کردند که این کشتار، یک شورش خودجوش مردم در پاسخ به ترور ارنست فم‌راث (Ernst vom Rath) بود. در واقع، یک نوجوان یهودی لهستانی به نام هرشل گرینسپن ( Herschel Grynszpan) در ۷ نوامبر در پاریس به فم‌راث، دیپلمات آلمان نازی شلیک کرد (فم‌راث در ۹ نوامبر درگذشت). گرینسپن به خاطر اخراج اخیر خانواده‌اش که مدتی بود در آلمان زندگی می‌کردند، عصبانی شده بود. دولت نازی در اکتبر ۱۹۳۸ شروع به یکجا جمع کردن یهودیان لهستانی ساکن آلمان و انتقال آنها به لهستان کرد. وقتی که دولت لهستان در آغاز از پذیرفتن ۱۲,۰۰۰ یهودی لهستانی اخراج شده سرباز زد (که خانواده گرینسپن هم در بین آنها بود)، یهودیان لهستانی آواره شدند و بین مناطق مرزی لهستان-آلمان گیر افتادند. شرایط سخت و غذا اندک بود.
با وجود آن در واقع، ترور ارنست فم‌راث توسط هرشل گرینسپن فقط بهانه‌ای برای خشونت به ظاهر «تصادفی» شب بلورین بود. مقامات نازی در پشت ماسک «تصادفی بودن» خشونت به راه می‌انداختند یا مردم محلی را به ارتکاب خشونت علیه یهودیان وا می‌داشتند. سراسر شب ۹ نوامبر و تا سپیده ۱۰ نوامبر، صدها کنیسه آلمانی و کنیسه اتریشی سوزانده شدند، هزاران کسب و کار یهودی و خانه‌هایشان نابود شد و حداقل ۹۱ یهودی به قتل رسیدند. افراد بسیار بیشتری به شدت زخمی شدند و بیش از ۲۰,۰۰۰ مرد یهودی دستگیر و به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند که در آنجا بیشتر ضرب و شتم شده و مورد ارعاب قرار گرفتند.[۱]
دو دیدگاه درباره کشتار‌های شب بلورین:
خشونت کشتار شب بلورین بدون دلیل و مدرک بود: یک دیپلمات آمریکایی در گزارشی شب بلورین را اینگونه خلاصه می‌کند که: «ساختمان‌های یهودی در هم شکستند و اموال آنها تخریب شد یا به غارت رفت… پنجره‌های مغازه‌های یهودیان به طور سازمان‌یافته و تعمداً خرد شدند…این تخریب را افراد شوتزشتافل و اعضای گروه ضربت بدون یونیفرم انجام دادند که هر گروه چکش، تبر، اهرم و بمب‌های آتش‌زا داشتند…هیچ تلاشی برای فرونشاندن حریق نشد…شواهد زیادی از خشونت فیزیکی از جمله چندین مورد مرگ وجود دارد».[۲] از طرف دیگر، مطبوعات آلمانی این خشونت را اینگونه توصیف کردند «تجلی آشکار میزان خشم مردم بدون اینکه یهودیان در نتیجه آن آسیب فیزیکی ببینند».[۳]
![Jews being forced to walk with the star of David during the Kristallnacht in Nazi-Germany on the night of 9-10 November, 1938. See page for author [public domain], via Wikimedia Commons.](https://www.hdot.org/wp-content/uploads/2016/07/wiki_JewsMarching_KN1.jpg)
نویسنده ناشناس [حوزه عمومی]، در ویکی‌انبار
عواقب و مجازات مرتکبین:
بعد از شب بلورین، به اجتماع یهودیان دستور داده شد تا مجموعاً جریمه‌ای معادل یک میلیارد مارک بپردازد. پرداختی بیمه به خاطر خسارت به مغازه‌ها، منازل و اموال یهودیان به دولت نازی پرداخت شد و نه به بیمه‌گذاران. ۲۰,۰۰۰ مرد یهودی که دستگیر شده بودند به تدریج در هفته‌های بعد آزاد شدند. آنها در اردوگاه‌های مرگ به قتل می‌رسیدند، بیشتر آنها تحت شرایطی بودند که خود و خانوادهایشان در اسرع وقت آلمان را ترک می‌کردند. هیچ یک از مقصرین آلمانی به خاطر جرایم قتل، حمله، آتش‌زدن یا خسارت به اموال دستگیر نشدند. فقط دو مقصر به خاطر تجاوز به زنان یهودی مجازات شدند. حتی این دو محکومیت در واقع بر قربانیان یهودی متمرکز نبود. این جرایم جزء دسته Rassenschande (ناپاکی نژادی) قرار گرفتند. به عبارت دیگر، مقصرین به خاطر داشتن رابطه جنسی با زنان یهودی مرتکب جرم شده بودند.
یادداشت‌ها
[۱]برای مشاهده چهار تفسیر فوق‌العاده درباره کشتار شب بلورین، مراجعه کنید به: آلن ای. استیونز، شب بلورین 1938 (انتشارات بلکنپ، ۲۰۰۹)؛ ریتا تالمن و امانوئل فینرمن، شب کریستالی (انتشارات کوارد، مک‌کان و گوگگان، ۱۹۷۴)، آنتونی رید و دیوید فیشر، شب بلورین: شب ترور نازی‌ها (انتشارات رندوم هاوس، ۱۹۹۳)؛ و مارتین گیلبرت، شب بلورین: پیش‌درآمدی بر قتل‌عام (انتشارات هارپرکولینز، ۲۰۰۶).
[۲] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، (4)(4.3)(c)(i)(8) در https://www.hdot.org. برای مشاهده تفسیر شب بلورینو نسخه ایروینگ درباره آن به ریچارد حی. ایروینگ، دروغ‌پردازی درباره هیتلر، هولوکاست و محاکمه دیوید ایروینگ (انتشارات بیسیک بوکز، ۲۰۰۱)، صفحات ۵۲-۶۵ مراجعه کنید.
[۳] ریچارد جی. ایوانز، دیوید ایروینگ، هیتلر و انکار هولوکاست، بخش (4)(4.3)(c)(i)(10).